Συνεχίζοντας τα προηγούμενα, σαν να μην πέρασε μια μέρα και σε μία μόνο ημέρα, χθες, έχουμε και λέμε (χωρίς σειρά προτεραιότητας ή σημασίας): 1. Τοξικομανείς μεταφέρονται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας. 2. Αθώωση εγκληματία για έγκλημα που διέπραξε. 3. Επίθεση στην Ιερισσό, με δακρυγόνα και μέσα σε σχολείο, γνωστά ψέματα από την αστυνομία περί μη συλλήψεων, μη τραυματισμών και σε λίγο θα μας πουν οτι είναι και άνθρωποι και εμείς θα πρέπει να το πιστέψουμε.

Κατά τ’άλλα σήμερα είναι η γιορτή της γυναίκας. Καλέ, ναί, σήμερα γιορτάζουμε. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία ο καλός σας να σας φέρει λελούδια, αλλά είναι και υπερβολή, γιατί μόλις πέρασε η γιορτή των ερωτευμένων, τι διάολο, κάθε εβδομάδα αυτή τη δουλειά θα κάνουμε? Πάντως εγώ βρίσκω ηλίθιο το να γιορτάζουμε μια φορά τον χρόνο όλες αυτές τις γιορτές.Θυμόμαστε μια ημέρα τον χρόνο οτι υπάρχει AIDS, ναρκωτικά, βία κατά των παιδιών, βία κατά των γυναικών, βία κατά των ζώων, ρατσισμός κλπ και το γιορτάζουμε με ποστς στο φέισμπουκ, σατιρικά, αστεία, σοβαρά, φωτογραφίες γυναικών, κανένα βίντεο, τέτοια πράγματα.

Και η μαλακία είναι οτι είναι και θετικές αυτές οι γιορτές. Είναι γουτσου-γούτσου. Σε κάνουν να νομίζεις οτι είσαι εντάξει, αφού έχεις το δικαίωμα να γιορτάζεις το πρόβλημά σου. “Αν δεν είχαμε ισότητα και ελευθερία, δε θα τολμούσαμε να γιορτάσουμε την ημέρα της γυναίκας” (είναι σαν το επιχείρηματα “αν είχαμε χούντα δε θα μπορούσαμε να μιλάμε και να γράφουμε ελεύθερα στο φέισμπουκ οτι έχουμε χούντα).

Τέλος των πάντων, το θέμα είναι οτι σου αποσπούν την προσοχή από το πραγματικό θέμα και την πραγματική γιορτή που είναι αυτή του “πλούσιου, αρσενικού, λευκού, σαδιστή, αχόρταγου μαλάκα” που καταπιέζει και γαμάει όλους τους υπόλοιπους -ακόμα και τους ομοίους του- 365 ημέρες τον χρόνο. Αντίστροφη γιορτή, αυτό είναι που πρέπει να καθιερώσουμε. Κάθε μέρα να γιορτάζουμε έναν συγκεκριμένο υπερμαλάκα, που έχει κάνει ένα ακόμα βήμα προς την καταστροφή, τον μεσαίωνα, το μίσος, την ανισότητα, την βλακεία, την φτώχεια και τα ζωώδη ένστικτα. Και πρέπει να είναι και τοπική η γιορτή, για να γιορτάζει η κάθε περιοχή τον δικό της υπερμαλάκα, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις που πρέπει να ποτίζουμε τον φόρο τιμής στον παγκόσμιο υπερμαλάκα.

Για παράδειγμα χθες, στην Ιερισσό, μπορούσαμε να γιορτάσουμε τον ματατζή μαλάκα και στην Αθήνα τον φασίστα μαλάκα και για την απόφαση να στείλουν τοξοκομανείς σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και για την απόφαση να αθωώσουν μαχαιροβγάλτη εγκληματία. Η δημοσιογράφος που παραβρέθηκε σαν “ειδικός φασιστολόγος-απολογητής φασιστικών εγκλημάτων”, λόγω κατάστασής της, εντάσσεται στα πλαίσια του “πλούσιου, αρσενικού, λευκού, σαδιστή, αχόρταγου μαλάκα”. Γιατί, μη με ρωτήσεις. Δεν μπορώ να γνωρίζω τί σκατά συμβαίνει στο κεφάλι του φασίστα. Το σίγουρο είναι οτι δεν είναι δυνατόν να είσαι φασίστας και γυναίκα (γυναίκα ασχέτως σεξουαλικών προτιμήσεων).

Οι γυναίκες, λόγω φυσικής επιλογής, που είναι ο μηχανισμός της εξέλιξης, που λόγω αυτού είμαστε εδώ και όχι στα δέντρα (και όχι λόγω της Οδύσσειας, καθώς αυτή ήρθε πολύ αργότερα από όταν κατεβήκαμε από τα δέντρα) είμαστε όλες, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο, πιο καλοί άνθρωποι. Aκόμα και όταν είμαστε μεγάλες καριόλες (εκτός αν έχουμε εγκεφαλική χημική ανισορροπία). Δηλαδή, θέλω να πω, οτι πάντα για κάθε 500 δολοφόνους άντρες, υπάρχουν 3 δολοφόνοι γυναίκες, είτε αυτό αφορά σειριακούς, απλούς ψυχάκηδες είτε στρατιώτες σεριακούς δολοφόνους ψυχάκηδες. Στην ναζιστική Γερμανία την προηγούμενη (να μην την μπερδεύουμε με την τωρινή που τον ναζισμό απλά τον εξάγει και δεν τον εφαρμόζει η ίδια), όλοι οι βλαμμένοι ψυχοπαθείς ήταν άντρες, όπως και όλοι οι πρόεδροι της Αμερικής (η Χείλαρι θα ήταν καλός άντρας, καλό ψυχάκι και αυτή). Γιατί οι γυναίκες πρέπει να γεννήσουν και να φροντίσουν, οι άντρες την είδαν τζιαιτζό και όταν δεν κάνουν απολύτως τίποτα επειδή είναι άχρηστοι, καταστρέφουν τον πλανήτη.

Γενικεύω, θα μου πεις, και δίκιο θα έχεις. Αλλά έχω και εγώ το δικαίωμα να γενικεύσω, να εκδικηθώ για όλες τις φορές που κάποιος με υποτίμησε επειδή είμαι γυναίκα, με είδε σαν βυζιά και κώλο και προσπάθησε να με πασπατέψει στη δουλειά μου επειδή κάπου στο πίσω μέρος του μικρού εγκεφάλου του με τα μεγάλα αμύγδαλα, νόμιζε οτι του ανήκω. Επίσης για κάθε μικροτσούτσουνο, ομοφοβικό ναζίδι που βγαίνει κάθε μέρα στα βοθροπαράθυρα και στα βήματα κάθε είδους και προωθεί τον φόβο και το μίσος. Από πολιτικό μέχρι δημοσιογράφο και θείτσο με φόρεμα (χρωματιστό αν είναι καθολικός, σικ μαύρο αν είναι ορθόδοξος και λοιποί), από τραγουδιάρη μέχρι συνταξιούχο βασανιστή της χούντας και από στρατιωτάκι και στρατηγό μέχρι μπάτσο. Και για κάθε παγκοσμίου εμβέλειας τριμαλάκα που καταστρέφει από την υγεία, την ιστορία, το βιος και την ανθρωπότητα, τα ζώα και το περιβάλλον.

Αλλά είπαμε, ας μην γενικεύουμε, σχώρα με που παρασύρθηκα για άλλη μια φορά. Κανονικά πρέπει να δεχόμαστε την μαλακία του καθενός σαν ευγενικοί παθητικοί μαλάκες, μην μας κατηγορήσουν και οτι αντιδρούμε υπερβολικά.

Και πρέπει να αναγνωρίσω σε μερικούς λευκούς άντρες οτι έχουν γαμάτα ταλέντα ή είναι και γαμώ τα παιδιά ή δεν εμπίμπτουν σε καμία από τις περιγραφές του “πλούσιου, αρσενικού, λευκού, σαδιστή, αχόρταγου μαλάκα” ή όλα αυτά μαζί. Είναι δεδομένο αυτό, νομίζω, αλλά είπα να το αναφέρω στην περίπτωση που κάποιος ηλίθιος που έχει μεγάλη μύγα με κατηγορήσει οτι τον κατηγορώ οτι είναι παπάρας. Αν δεν είσαι παπάρας, δε θα σε γιορτάσουμε στην ειδική γιορτή που θα καθιερώσουμε. Και αυτό θα είναι προς τιμήν σου και καμάριν σου.

Και επειδή έγινε θέμα με τον φεμινισμό, που πολύ με απασχολεί τα τελευταία χρόνια, πρέπει να ομολογήσω οτι είμαι υπεραντιφεμινίστρια. Πρακτικά μάλλον είμαι αντιφεμινίστρια γιατί θεωρώ οτι οι φεμινίστριες από κάποιο σημείο και μετά έχασαν τον στόχο τους και αντί να θέλουν να φέρουν την κοινωνία στα μέτρα τους, προσπάθησαν να αντιγράψουν τους άντροι. Να γίνουν βλοσυρές και αρσενικές γενικές διευθύντριες και να είναι εξίσου ανηλεείς και αδίστακτες και μηχειροτερακυρελέησον αυτή θα μας γαμήσει κιόλας, αντί να προσπαθήσει να προσαρμόσει και να μετριάσει τον παραλογισμό και την μαλακία, την κεδικητικότητα και την βία (σωματική ή ψυχολογική) που εφαρμόζουν οι άντρες στον χώρο εργασίας και στο σπίτι και παντού γιατί είναι όλοι ο χούλκ. Από την άλλη, οι σουφραζέτες προσέφεραν πολλά στην, έστω και τυπική, απελευθέρωση των γυναικών, όχι ακριβώς, αλλά έστω ψηφίζουμε και δεν μας θεωρούν κατώτερα και τρελά ζώα όταν έχουμε περίοδο, εκτός από τους παπάδες (“πλούσιοι, αρσενικοί, λευκοί, σαδιστές, αχόρταγοι μαλάκες”) και που και που σε καμια κωμωδία που υποτίθεται οτι πρέπει να γελάσουμε όταν η πρωταγωνίστρια, χρησιμοποιώντας υπερβολή, από μια γλυκιά μανταμίτσα (όπως πρέπει να είναι κάθε καθώς πρέπει γυναικούλα, γαμώ το μουνί που σε πέταγε αν το πιστεύεις αυτό), αρχίζει και μεγαλώνει, γίνεται πράσινη, σκίζει τα ρούχα της και γίνεται, ναί, ο χουλκ. Παρεμπιπτόντως, γίνονται ακριβώς όπως ο ιδανικός άντρας (στο μυαλό του ίδιου και των υπολοίπων ιδίων). Νομίζω οτι δεν τους αρέσει η μεταμόρφωση γιατί αρχίζουν και βλέπουν τους εαυτούς τους και φοβούνται, γιατί ο χουλκ είναι βίαιος και απρόβλεπτος μαλάκας.Η βία τους αρέσει μόνο όταν έχουν αυτοί το πάνω χέρι.

Τέλος πάντων, εγώ είμαι υπέρ ενός μείγματος ισοκρατίας, ισότητας και διαφορετικότητας. Δηλαδή ναί, ισότητα σε όλα τα επαγγέλματα, για παράδειγμα. Να μπορώ να γίνω δολοφόνος του κράτους και να πάρω το όπλο μου να σφάζω ανυπεράσπιστους Αφγανούς στον ύπνο τους. Αλλά και όταν γεννήσω και γίνω μάνα (δεν ξέρω με ποιά σειρά έρχονται αυτά), να μπορώ να μεγαλώσω το παιδί μου όπως γουστάρω εγώ και να πληρώνομαι γι’αυτό. Να έχουν όλοι το δικαίωμα να συζούν ή να μη συζούν, άσχετα με την σεξουαλική τους προτίμηση. Βέβαια για έναν ούγκανο όλα αυτά είναι πολύπλοκα. Είναι πιο κατανοητό και εύκολο για έναν απλό, μέσο, κοινό, καθημερινό μαλάκα, οι σχέσεις να είναι μόνο μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας, που σκοπό έχουν να κάνουν παιδιά, αλλά αυτή να δουλεύει, αλλά και να κάνει τις δουλειές στο σπίτι, να μεγαλώνει τα παιδιά, να είναι καλή μαγείρισσα και να αγαπάει και την μάνα του και όλο του το σόι. Εκτός αν του κάτσουν δύο γκόμενες και μπορεί να τις πηδήξει ταυτόχρονα. Ή εκτός αν μπορεί να πάρει μάτι λεσβίες. Αρκεί αυτές οι λεσβίες να είναι όμορφες και την λεσβιότητά τους την χρησιμοποιούν μόνο για την ευχαρίστηση του ούγκανου μαλάκα.

Βέβαια υπάρχουν και έρευνες που αποδεικνύουν οτι όσο ομοφοβικός είναι κάποιος, τόσο περισσότερες ομοφυλοφυλικές τάσεις έχει. Κάτι που το υποψιαζόμουν από χρόνια, αλλά τώρα έχω και αποδείξεις για κάθε ενδιαφερόμενο μαλάκα. Και βασικά παπάρια, δεν το υποψιαζόμουν, ήμουν σίγουρη, όταν όλοι οι διάσημοι σκληροπυρηνικοί κυνηγοί κεφαλών ομοφυλόφιλων στις ΗΠΑ, αποδείχτηκε οτι ενώ στο σπίτι είχαν την γυναίκα με τα παιδιά, πλήρωναν ή ανάγκαζαν πιτσιρίκια (του ιδίου φύλου, εννοείται) να τους γλύφουν τα κρεάτινα παγωτά, για να το θέσω ευγενικά (νοτ, νομίζω οτι η εικόνα είναι πιο αηδιαστική από το να έλεγα απλά “να τους παίρνουν πίπα, κυρίως γιατί οι εν λόγω απατεώνες ήταν όλοι λιγδιάρηδες, φωνακλάδες, σκατόψυχοι και σκατάσχημοι σκατόγεροι). Η υποκρισία πρέπει να είναι από τα σημαντικότερα ταλέντα και χαρίσματα του κάθε θρησκόπληκτου πολιτικάντη, ανά τους αιώνες.

Τέλος πάντων, η ισονομία στην προσωπική ζωή είναι μεγάλο θέμα και δεν επιβάλλεται. Είναι κοινωνικο/πολιτισμικό επίκτητο χαρακτηριστικό και πρέπει να αντιλαβάνεται κάποιος γιατί δεν είναι ανώτερος ούτε από τον Πακιστανό μετανάστη, ούτε από την σύντροφό του. Αλλά τί λέμε, εδώ οι γυναίκες (λέμε τώρα) των χρυσαύγουλων έγραψαν και διαλαλούν οτι η θέση τους είναι στην κουζίνα και είναι και περήφανες γι’αυτό. Εγώ ακόμα και για τις συγκεκριμένες γυναικούλες, τρέφω μια ελπίδα, οτι κάποτε ίσως αντιληφθούν οτι δεν είναι έτσι ακριβώς και οτι ακόμα και την κυρά του μελαμψού αρχηγού τους, την έβαλαν στο κοινοβούλιο να υπερασπίζεται τα σκυλιά.

Πάλι ξέφυγα από το θέμα. Φταίει που είμαι γυναίκα και πρέπει να διακόπτω το γράψιμό μου για να εκτελέσω τα κουζινικά καθήκοντά μου. Γι’αυτό όλοι οι μεγάλοι, ή έστω οι περισσότεροι συγγραφείς είναι άντρες, γιατί έχουν μία ή και περισσότερες γυναίκες να τους υπηρετούν. Καλά οι αρχαίοι είχαν πουτανοσκλαβάκια, πάντως οι ίδιοι, όπως και οι μεταγενέστεροί τους, δεν είχαν να πάνε στη δουλειά, να πλύνουν ρούχα, να μαγειρέψουν, να μπαλώσουν κάλτσες και να σφουγγαρίσουν. Και να μην είχαν μαζί την μάνα/θεία/αδερφή/σύζυγο/σκλάβα/υπηρέτρια/γκόμενα, τα πετούσαν όλα στο πάτωμα, έτρωγαν τα αποφάγια της προηγούμενης ημέρας και αυτοί δημιουργούσαν ανενόχλητοι. Και αυτή είναι η επίσημη δικαιολογία μου για το οτι δε θα γίνω ποτέ μεγάλη συγγραφέας ή “έγκριτη δημοσιογράφος” (μεγάλο στόρι αυτό με την εγκριτοσύνη, θα στο διηγηθώ σε κάποια φάση αν δε βαριέσαι).

(Παρακολούθησα λίγο την κηδεία του Τσάβες σήμερα. Παρητήρησα οτι πολλοί “πλούσιοι, αρσενικοί, λευκοί, σαδιστές, αχόρταγοι μαλάκες” το καταφχαριστήθηκαν που πέθανε. Τους χαλούσε την πιάτσα, φαντάζεσαι τί είχε να γίνει αν οι δυτικοί ιθαγενείς αντιλαμβάνονταν οτι ο Τσάβες, ο μεγάλος δικτάτορας, ήταν 7.536.912 φορές καλύτερος από όλους τους ηγέτες της δύσης μαζί? Και μη με παρεξηγήσεις, καλύτερα θα ήταν χωρίς ηγέτες ολτουγκέδερ, αλλά τους έχουμε που τους έχουμε, πρέπει να είναι Θάμνοι και Γάπηδες και Μέρκελες ή Παπαδήμοι ΑΤΜ? Αλλά σε κάθε περίπτωση, είχε ενδιαφέρον να βλέπεις τις αντιδράσεις του λαού του μέγα δικτάτορα σε αντίδιαστολή με με τις αντιδράσεις του λαού, πες για παράδειγμα εδώ,  που δεν τολμάνε να εμφανιστούν πουθενά χωρίς μπράβους γιατί ή μπινελίκι, ή αυγό ή ξύλο θα φάνε, οι δικοί μας δημοκράτες με την τεράστια αποδοχή και άλλες τέτοιες μαλακίες που λένε για να μας πείσουν οτι είναι νόμιμα εκλεγμένοι από το 10% των πολιτών και έτσι εμείς πρέπει να τους δεχόμαστε και να μην αντιμιλάμε κιόλας. Είχε ενδιαφέρον να βλέπεις τον λαό της Βενεζουέλας να κλαίει. Και μπορούμε να συζητήσουμε αν έκλαιγε γι’αυτόν που έχασε ή γι’αυτά που φοβάται οτι μπορεί να χάσει τώρα ή ίσως και για τα δύο. Αυτός που δεν θα μαθουμε ποτέ πόσοι εκλάψαν στην κηδεία του ειναι ο μητσοτακουλας. Θα είμαστε όλοι νεκροί το 4056 μ.Δ.Π. (μετά Δευτέρας Παρουσίας, τριών κομητών και 2 μετεωριτών που όλα μαζί θα έχουν εξαφανίσει το 99,99% της ζωής στον πλανήτη γη, με μοναδικούς επιζώντες τον μητσοτάκουλα και τις κατσαρίδες, τις οποίες όμως θα αναπαράγει και θα τρώει ο βρυκόλακας). Χαλάλι, να μας κόβει ο ανύπαρκτος θεός ημέρες και να του δίνει κατσαρίδες.)

Σας αγαπώ όλους (εκτός από τους “πλούσιους, αρσενικούς, λευκούς, σαδιστές, αχόρταγους μαλάκες”),