Αγαπημένε μου,
Αυτό το διάστημα ήταν δύσκολο για εμένα. Μετά την απόρριψή σου, δεν είχα τί να κάνω. Προσπάθησα να βρω άλλο τόι-μπόι, αλλά βλάκα σαν εσένα δεν ξαναβρήκα. Και ήθελα κάποιον να απορρίψω. Αν δεν απορρίψω τουλάχιστον δύο άντρες μέσα σε έναν μήνα, πέφτει η αυτοπεποίθησή μου και βουλιάζω σε καταθλιπτικά όνειρα και άβολους καναπέους. Ήσουν το νούμερο ένα, αλλά το νούμερο δύο δεν ήρθε ποτέ. Έχω απορρίψει πολλούς περισσότερους σε ένα μήνα, ακόμα και σε μία εβδομάδα, αλλά αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε έναν βίσιους κύκλο. Αφού δεν απορρίπτω δε βγαίνω, αφού δε βγαίνω δεν απορρίπτω και καταλαβαίνεις τί σημαίνει η εξέλιξη αυτή (τάδε Έφη Αυτιάς – Έφη ή Αυτιάς, αποφάσισε επιτέλους. -Έφη, αν και μου την σπάνε τα φρύδια της, είναι από αυτά που είναι σαν λεπτή γραμμή με μεγάλη καμπύλη και μου θυμίζουν κακιασμένη αγάμητη μάγισσα). Και επειδή ήμουν σε αυτή την θλιβερή και θλιμμένη κατάσταση, αποφάσισα να δω όλα τα ντοκιμαντέρ του Ατένμπορο. Ευτυχώς που έχω μαλάκες σαν εσένα στη ζωή μου που με κάνουν, έστω και για λίγο, να μη θέλω να βγω από το σπίτι και αντί να βάφομαι και να ντύνομαι, κάνω και τίποτα ενδιαφέρον.
Να σε προειδοποιήσω οτι αυτά που θα γράψω παρακάτω θα είναι τόσο ρεαλιστικά και αντικειμενικά, όσο είναι σουρεαλιστικά υποκειμενικά και αν βγάλεις άκρη, στείλε μου γράμμα με περιστέρι. Ή με αεροπλάνο, γιατί μέχρι να φτάσει στο Μουνί του Μάλι το καημένο, θα πεθάνει, δεν είναι φτιαγμένα/εξελιγμένα για τέτοια ταξίδια τα περιστέρια.
Και τώρα, σκέψου τις χήνες. Εμείς εδώ κάτω βάζουμε σύνορα, τα αλλάζουμε, σκοτωνόμαστε γι’αυτές τις γραμμές στους χάρτες, επινοούμε θρησκείες, της πουτάνας, ενώ αυτές πετάνε απο πάνω ανέμελες για να κάνουν σεξ, να φάνε και να λιαστούν. Θα μου πεις και αυτές κινδυνεύουν, αλλά τουλάχιστον δεν ακονίζουν τα ράμφη τους για να σκοτώσουν η μια χήνα την άλλη για το ποιά θέση θα έχουν στο ταξίδι στον αέρα. Τις αρπάζει ενίοτε κανένας αετός, έχουν άλλα προβλήματα τέλος πάντων. Αλλά οι γραμμές στους χάρτες, δεν είναι ορατοί συνήθως στη γη, εκτός από λίγες εξαιρέσεις, όπως το Σινικό τείχος, το τείχος του Βερολίνου, το τείχος της Παλαιστίνης, τέτοια πράγματα. Γενικώς είναι λίγα και οι χήνες, ως εκ τουυυ τουυύ (το τρένο περνά, -αίσχος, τί είσαι πεντάχρονο?), δεν τα βλέπουν, οπότε πετάνε ανέμελες, όπως προείπα για να πάνε να φάνε, να λιαστούν, να κάνουν σεξ και να μεγαλώσουν τα χηνάκια τους. Αν ήξεραν τί ακριβώς κάναμε εδώ κάτω, θα μας είχαν για μαλάκες μεγάλου βεληνεκούς και θα συζητούσαν μεταξύ τους πόσο άχρηστο, καταστρεπτικό και ηλίθιο είδος είμαστε και μερικές μάλιστα μπορεί να το πήγαιναν ένα βήμα παρακάτω και να παρακινούσαν σε βία με σκοπό τον αφανισμό του ανθρωπίνου είδους, όπως κάνουμε εμείς με όλα τα είδη του πλανήτη. Ίσως κάποια μέρα αυτές οι περιθωριακές σέχτες να αποκτήσουν δύναμη ανάμεσα στις χήνες, ίσως μάλιστα και να συνεργαστούν με τους αετούς και να μας επιτεθούν μαζικά, κουτσουλώντας μας μέχρι θανάτου. Κάτι σαν τους νεο-ρατσιστές.
Νεο-ρατσιστής, σύμφωνα με εμένα, είναι ο μαλάκας ο οποίος είναι αμόρφωτος, έχει χαμηλό Iq, γουστάρει μέχρι θανάτου οτιδήποτε ξένο, ειδικά γυναίκες, για τις οποίες ακόμα και για ένα πήδημα, θα χώριζε τη γυναίκα του, θα πουλούσε για ανταλλακτικά τα πεθερικά του και θα έβαζε σε ορφανοτροφείο τα παιδιά του, ξέρει στο πολύ περίπου -και υπερβάλλω εδώ- τί θα πει ορθογραφία, ελευθερία, δημοκρατία, σεβασμός και δικαίωμα, αντιλαμβάνεται τους αρχαίους Έλληνες σαν πολιτιστική κληρονομιά του, που πηγαίνουν χέρι-χέρι (pun intended) με τους μισογύνηδες αγάμητους και στερημένους του μεσαίωνα του χριστιανισμού, θεωρεί λογικό, νόμιμο και ηθικό να μισείς, να εκμεταλλεύεσαι και να δέρνεις ή ακόμα και να σκοτώνεις αλλόρατσους και αλλόθρησκους για τις μικρόνοες και ηλίθιες υποκειμενικές σου απόψεις (βλέπε Άυν Ραντ), δε θεωρεί οτι υπάρχει κάτι λάθος ή αντικρουόμενο στο να πιστεύει στην μοίρα (ή στο κιζμέτ, όπως λένε και οι γειτόνοι μας) αλλά παράλληλα να θεωρεί οτι η ομοφυλοφυλία είναι επιλογή (δηλαδή αφού είναι μοιραίο, πώς είναι επιλογή, και αν δεν είναι μοιραίο, τότε δεν υπάρχει μοίρα, δεν εξετάζω καν την επιστημονική πλευρά του θέματος), αλλά μέσα σε όλα αυτά πιστεύει οτι είναι ανώτερος χωρίς να έχει κάνει απολύτως τίποτα άξιο λόγο στη ζωή του, εκτός από να είναι πρόβατο σε μια αγέλη, είτε θρησευτική, είτε εθνικιστική, είτε οτιδήποτε άλλο. Η διαφορά από έναν απλό ρατσιστή, είναι οτι λόγω του ίντεργουεμπς και της ευκολίας της μετακίνησης των ανθρώπων από τη μια χώρα στην άλλη, έχει στη διάθεσή του πληροφορία που ένας άνθρωπος που μεγάλωσε το 1942 σε ένα χωριό του Αμαζονίου δεν είχε ποτέ και παρά την πληροφορία και πληροφόρηση, επιμένει να πιστεύει οτι είναι ο πιο μοναδικός, γαμάους, ξεχωριστός και υπέροχος τύπος που γεννήθηκε ποτέ. Επίσης σημαντική διαφορά είναι οτι για τους ίδιους λόγους, είναι μέλος διεθνών δικτύων, με την έννοια οτι συνεργάζεται με άλλες νεο-ρατσιστικές οργανώσεις, παρά το οτι, θεωρητικά και πάντα σύμφωνα με τον ίδιο, είναι ανώτερός τους. Δηλαδή έχουμε το παράδοξο ο Έλληνας νεο-ρατσιστής, απόγονος του Σωκράτη, του Ισοκράτη και του Ιπποκράτη (γιέα μαν) να είναι μέλος του ίδιου κλαμπ ηλιθίων με τον Γερμανό, Νορβηγό, Αμερικάνο, Ισραηλινό και δε θα μου έκανε καθόλου εντύπωση σε λίγο να συνεργαζόταν και με “ακόμα κατώτερους” (σύμφωνα με τον ίδιο πάντα) όπως με Μεξικάνους, Λίβυους και δεν ξέρω τί άλλο. It defeats the purpose, αλλά πού να το καταλάβει ο στόκος.
Για να επιστρέψω στο ζωικό βασίλειο, θα αναφερθώ στους μπαμπουίνους. Οι μπαμπουίνοι είναι άλλη υπόθεση. Είναι τα πιο χρυσαυγίτικα ζώα στον πλανήτη, έβερ. Λίγο πιο έξυπνα, βέβαια, αλλά παρ’όλα αυτά είναι μεγάλα καθίκια. Έχουν αγέλες, όπως οι νεο-ναζιστές, με αρχηγούς, κανονική ιεραρχία δηλαδή και τάξεις. Οι γυναίκες είναι κατώτερες, όπως και για τους νεο-ρατσιστές, και συχνά τα κυρίαρχα αρσενικά τις επαναφέρουν στην τάξη, δέρνοντας τις άσχημα και χαρακτηριστικά τις κρατάνε με το κεφάλι κάτω, χτυπώντας τες μέχρι να σιγουρευτούν οτι συμμορφώθηκαν. Αυτό για να μην τις αφήσουν για άλλα κυρίαρχα αρσενικά, ή αν τις πιάσουν να ξενοκοιτάνε, ή καμμια φορά και προληπτικά, γιατί είναι καθίκια και ουγκ ρε, τί θέ? Τσαμπουκά?
Οι γυναίκες των μπαμπουίνων, επίσης, με τη σειρά τους είναι καθίκια μεταξύ τους και ακόμα και με τα παιδιά των άλλων. Σε μια πρακτική επίδειξη κάθε πρότασης που έχει το “αλλά”, όπως για παράδειγμα “εγώ δεν είμαι ρατσιστής, αλλά να πεθάνουν όλοι οι μελαμψοί του πλανήτη”, “εγώ δεν είμαι βάρβαρος, αλλά θα σε γαμήσω στο ξύλο αν πεις κάτι με τό οποίο δε συμφωνώ”, “εγώ δεν είμαι δυστυχισμένος και στερημένος και από άντρες και από γυναίκες ομοφοβικός με κρυφές ομοφυλοφιλικές τάσεις αλλά δε μπορώ να βλέπω ευτυχισμένους ομοφυλόφιλους”, “εγώ δεν είμαι σεμντότυφη παρθενοπιπίτσα αλλά οι τσόντες έπρεπε να απαγορεύονται στα πιτσιρίκια”, “εγώ δεν είμαι κλειστόμυαλος, χωρικός μαλάκας και παρ’ότι δεν έχω ταξιδέψει ποτέ είμαι απόλυτα σίγουρος, τόσο που κόβω και το πουλί μου, οτι σαν την Χαλκιδική δεν έχει” και γιού γκετ δε πόιντ, τέλος πάντωνε. Θα μου πεις, με τόσο ξύλο και εξυτελισμό που τρώνε από τους άντρες μπαμπουίνους, κάπου πρέπει να το βγάλουν και αυτές. Και το βγάζουν στις άλλες γυναίκες της αγέλης τους. Η αρχηγός, ή κυρία του αρχηγδιού (αρχηγός αρχίδι, δε θε θεωρώ ηλίθιο και μπορεί να το έπιανες και χωρίς την επεξήγησή μου, αλλά το εξήγησα ούτως ή άλλως γιατί μπορεί και να είσαι τελικά- see what I did there? -Τώρα πρέπει να γράψω επεξήγηση για την επεξήγηση? -Όχι, δέι γκετ δε πόιντ, είπαμε) της αγέλης, βάζει άλλες να κάνουν τη βρωμοδουλειά, να βρίσκουν φαγητό και νερό, να τους οδηγούν κλπ, και μετά σε μια τρομερή επίδειξη θρασύτητας και αχαριστίας, τις διώχνει από την πηγή φαγητού ή νέρου, για να ευχαριστηθεί η αυτής μεγαλειότητα πρώτα και μετά οι σκλάβοι της, που χωρίς αυτούς θα είχε πεθάνει και αυτή και το μούλικό της. Και άλλα τέτοια τραγελαφικά.
Αλλά η αλήθεια είναι οτι τα περισσότερα ζώα δεν είναι έτσι μεταξύ τους. Έχουν αναπτυγμένες κοινωνικές δομές, και συνεργάζονται για να επιβιώσουν. Μάλιστα, ένα είδος πουλιών κάνει την εξής μαγκιά: φλερτάρουν πολλά αρσενικά μαζί για να ρίξουν ένα θηλυκό που θα το πηδήξει μόνο ένας από την παρέα. Μετά είναι τα prairie dogs (δεν είναι σκυλιά), που κατασκευάζουν υπόγεια σπίτια με ξεχωριστή τουαλέτα και υπνοδωμάτιο και επίσης με πολλές εξόδους για να ξεφεύγουν από τα φίδια, άσε που κάθονται όρθια και βαράνε σκοπιές για να να προειδοποιούν για ληστές, βιαστές και δολοφόνους όλο το χωριό τους, και υπάρχουν και υποψίες οτι έχουν δική τους γλώσσα που την ανέπτυξαν για να περιγράφουν τον εισβολέα, π.χ. είναι κοντός, μελαμψός, με τσεκούρι και μπλούζα Χρυσά Αυγά. Ή φίδι. Ή αετός. Στους κύκλους των prairie dogs, επικρατεί σύγχιση και υπάρχει ασυμφωνία για το ποιός είναι ο πιο επικίνδυνος εχθρός, αλλά στους ανθρώπινους κύκλους καθόλου, αφού οι άνθρωποι εξολόθρευσαν το 98% του πληθυσμού των prairie dogs, αν και τότε δεν ήταν διαθέσιμες οι μέιντ ιν τσάινα μπλούζες των Χρυσών Αυγών.
Ξεκίνησα να τα γράφω όλα αυτά για να… γιατί… επειδή… δεν έχω ιδέα. Ίσως ήθελα πάλι να γράψω καινούριες και ασυνήθιστες προτάσεις με συνηθισμένες και λίγες ασυνήθιστες λέξεις (βίτσιο μου, γι’αυτό οπωσδήποτε πρέπει να γράψω σε κάποια φάση, θύμισέ το μου πλιξ). Ή μπορεί να ήθελα μάλλον να πω οτι Θρασκιά-Παρτίδα-Οικογενειοκρατία. Ζούμε σε ένα σουρεάλ παράλληλο σύμπαν. Δηλαδή όλα αυτά τα σάι-φάι, κλάιν-μάιν (γουότ? -Δεν ξέρω, παράνοια, φρίκη, κάψιμο -Τί να κάνει ο σύντρολλος, μου έλειψε) βιβλία, σειρές, ταινίες, ακόμα και επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί, δεν έχουν σκεφτεί ποτέ οτι το παράλληλο σύμπαν δε θα το βρουν ποτέ, γιατί είναι το δικό μας. Θα μου πεις, άρα πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον ένα ακόμα για να είναι παράλληλο και εμείς είμαστε το ένα από αυτά. Αλλά το παράλληλο, δεν είναι πραγματικά παράλληλο, είναι ορθό και επειδή είναι ορθό είναι λίγο πιο προχωρημένο επιστημονικά και έτσι μας ανακάλυψε πολύ πριν εμείς καν να σκεφτούμε οτι υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα, φρίκαρε, προκλήθηκε μεγάλη ταραχή (βοήθησε ο ΛΕ-ΠΑ σε αυτό), και μετά από πολλές διαβουλεύσεις αποφάσισε να γίνει κάθετο και να την κάνει από αυτό το σύμπαν. Τώρα βρίσκεται μόνο του σε ένα άλλο σύμπαν πολύ, πολύ όμως μακριά από το δικό μας και εξελίσσεται ευτυχισμένο και ανέμελο, θα έλεγα σαν τις χήνες, αλλά είναι καλύτερα από της χήνες γιατί δεν έχει αετούς και δεν κινδυνεύει να το πυροβολήσει ο Μπάμπης γιατί αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα του χόμπι.
Το Θρασκιά-Παρτίδα-Οικογενειοκρατία το είχα γράψει παλιά στο Νετγουρκνετμπλογκςφακγιουτιονομαειναιαυτό, αλλά θα το αναλύσω ίσως άλλη στιγμή. Από την άλλη μπορώ και να μην το αναλύσω, είναι ξεκάθαρο τί θέλω να πω, αλλά… Γιού γκετ δε πόιντ.
Σας αγαπώ όλους (εκτός από τους νεο-ρατσιστές και τους μαλάκες μπαμπουίνους),