Οι ιππείς της πύλου: μια άκριτη κριτική.

Τις περισσότερες ταινίες τις βλέπεις και γεια σας. Αυτή όμως, είναι διαφορετική, γυρίζει στο μυαλό σου μέρες μετά, κυρίως γιατί σου δημιουργεί περισσότερες ερωτήσεις απ’ότι σου δίνει απαντήσεις.

Επίσης, είναι από τις ταινίες που δε χωράει μια συγκεκριμένη εξήγηση σε όλα. Ο δημιουργός μπορεί να σκεφτόταν κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που σκέφτεται ένας θεατής, και αυτό να είναι τελείως διαφορετικό από τον τρίτο και λοιπά και λοιπά. Την ερμηνεύεις όπως γουστάρεις, αρκεί να αφιερώσεις χρόνο και κόπο να προσπαθήσεις να καταλάβεις. Δεν είναι ταινία “όλα στο πιάτο” και τα μυαλά στα κάγκελα. Είναι ταινία “θα κάνω σεξ με τον εγκέφαλό σου” και άμα γουστάρεις κιόλας. Αλλιώς τράβα δες Χόλιγουντ.

Αγγίζει μεγάλα θέματα όπως πολιτική, θρησκεία, δημοκρατία, παράδοση και μικρότερα όπως σχέσεις, παράνοια και τον πειρασμό. Αυτό που στέκεται πάνω απ’όλα όμως, για μένα τουλάχιστον, είναι η δημοκρατία. Έχει υπέροχες ατάκες, και γουστάρω τρελά που δεν αυτολογοκρίθηκε και μάλλον ξεσάλωσε, με την καλή την έννοια.

Προσωπικά, επειδή τελευταία έχουμε πήξει στην αρχαιολαγνεία, και από παρόν τεκές, που θα΄λεγε και ο φίλος ο Κουντζάτ, ήμουν λιγάκι σκεπτική για το  πως αντιμετωπίζει το θέμα ο δημιουργός. Αλλά επειδή έτσι γούσταρα κιόλας, το πήρα όπως ήθελα, δηλαδή ή αρχαιοελληνική κουλτούρα όχι σαν κληρονομιά, αλλά σαν εφόδιο. Φυσικά, υπάρχουν και άλλες αρχαίες κουλτούρες, που τις έχουμε γραμμένες στα παπάρια μας, αλλά οι αρχαίοι κάτοικοι της γεωγραφικής περιοχής της τώρα Ελλάδας, αναμφισβήτητα προσέφεραν στις τέχνες και στις επιστήμες πολλά και πολύτιμα. Αλλά ως εκεί, για μένα τελειώνει η ιστορία. Προσέφεραν όσα και οι Αιγύπτιοι, όσα και οι Κινέζοι, όσα και οι Ινδοί, οι Άραβες, οι Ινδιάνοι και τα λοιπά.

Εκτός από τη δημοκρατία, που και τότε είχε τα στραβά της εδώ που τα λέμε. Οι γυναίκες ήταν κατιτίς κατώτερες π.χ., και υπήρχαν σκλάβοι. Αλλά και πάλι, ήταν ενδιαφέρουσα επινόηση, αν σκεφτείς πως βλάκες δεν ήταν, και αυτοί τότε μαγεύονταν από τα γυαλιστεράκια, τη δόξα και το χρήμα. Μπορεί να μην ήταν η ιδανική κοινωνία, αλλά δεν ήταν και η χειρότερη.

Ενώ τώρα, η δημοκρατία έχει γίνει εξαγώγιμο προϊόν και την εξάγει ο Νο1 εξαγωγέας του πλανήτη, με τη βοήθεια ιδιωτικών στρατών και της βιομηχανίας που κρύβεται από πίσω της. Πως περίμενε ο δημιουργός οτι θα έμενε στην Ελλάδα η δημοκρατία, στο χώρο δηλαδή που γεωγραφικά, έστω, δημιουργήθηκε, όταν οι Έλληνες δέχονται να βιάζεται έτσι και στο όνομά της να γίνονται εκτρώματα;

Μου αρέσει ο συμβολισμός της δημοκρατίας που το σκάει για να είναι ελεύθερη (έτσι το ερμήνευσα εγώ, γιατί έτσι μου γουστάρει). Δημοκρατία με το ζόρι γίνεται (βλέπε προηγούμενη παράγραφο);

Αλλά δε συμπάθησα τους σταυρούς. Αν ένα πράγμα έπρεπε να έχουμε μάθει από την ιστορία, είναι πως τα σύμβολα έπρεπε να τα έχουμε εκλείψει πια. Και εκεί που λέει οτι τον θεό πρέπει να τον βλέπουμε ως πατέρα. Ένα από τα προβλήματα του θεού, είναι ακριβώς αυτό, της πατριαρχικής, αυταρχικής φιγούρας, της εξουσίας, της αυθεντίας, του ανώτερου, αυτού που σε διδάσκει και σε τιμωρεί άμα λάχει. Θενκς, έχω πατέρα, αλλά και να μην είχα καλύτερα χωρίς πατέρα, παρά με αυτό το καθίκι που επινόησαν άντρες για να ελέγχουν τις γυναικούλες τους, από πάνω μου. Άσε που αν τον πιστεύεις είναι συνέχεια μαζί σου, μέσα σου, σε πηδάει όταν κάνεις μπάνιο και τέτοια. Ανώμαλος σου λέω. Αλλά ξέφυγα πάλι.

Αγαπημένες ατάκες από την ταινία είναι:

-“Αν κάναμε όλοι οτι μπορούσαμε, ο κόσμος θα’ταν αλλιώς”

-“Καβάλα τη μάνα του, τη δημοκρατία, έχει να καβαληθεί από τις εκλογές”

Γενικώς, την προτείνω ανεπιφύλακτα, είναι αναζωογονητικό να βλέπεις ταινία που ο δημιουργός της δεν έχει αυτολογοκριθεί, που να σε κάνει να σκέφτεσαι, να σε συγκινεί και να σε τσατίζει μαζί.

P.S. Την ταινία μπορείτε να την δείτε εδώ.

Σας αγαπώ όλους (ειδικά τον Καλογερόπουλο για την υπέροχη δουλειά του),