Εντάξει το πραξικόπημα. Να το δεχτώ.

Εντάξει η χούντα. Όχι, εντάξει, αν είναι να σώσουμε τις μεγάλες γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, χαλάλι.

Εντάξει να μας κυβερνάει ο τραπεζίτης που με, ομολογουμένως, καταπληκτική και δημιουργική μαγειρική μας έβαλε στο ευρώ.

Και εντάξει να κυβερνάνε πλέον ψυχοπαθείς, ακραίοι νεοφιλελεύθεροι φασίστες, πρέπει να σώσωμεν το έθνος παραδίδοντας το ξεβράκωτο και πετώντας το στον λάκκο με τα αγγούρια. Είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος να σώσωνεν το έθνος, το έχει αποδείξει πάμπολλες φορές η χυστορία.

Αλλά να διαγράψουν τον Χατζηγάκη? Έ, όχι. Το παράκαναν.

Όλοι στις 17 Νοέμβρη 2011 να ξεχυθούμε στους δρόμους και να ζητήσουμε περισσότερους ψυχοπαθείς φασίστες, περισσότερα μέτρα, χαμηλότερους μισθούς, να καταργηθούν οι εκλογές και να μας κυβερνάνε απευθείας οι τραπεζίτες για πάντα.

Αλλά κύριο αίτημα της 17ης Νοέμβρη, πρέπει να είναι να επιστρέψει ο Χατζηγάκης. Κινδυνεύει ο πολιτισμός, η δημοκρατία και το μέλλον του έθνους. Επιτέλους να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

Θα ακολουθήσει δεξίωση στο κλαμπ “Ροζόμπατσος”. Θα σερβίρονται γουρουνάκια στα κάρβουνα, ένστολα παγιδάκια και cock-τέιλς σε κράνη και θα τραγουδήσει τα “Πρόβατα” ο αντιστασιακός Βόρης Χανιανάκης.

Λευτερία στον Χατζηγάκη-Χατζηγάκη.

Σας αγαπώ ρε (γαμώ τον Χατζηγάκη),