Σαν Μόνα (πολύ μου αρέσει αυτό, λες και θα μπορούσε κάποιος να μιλάει σαν κάποιον άλλο, και όχι σαν τον εαυτό του) νιώθω την ανάγκη να δηλώσω κάτι. Είχα πάει στο Μουνί, που λες, να δω συγγενείς και φίλους και το πρωί μόλις έφτασα στο αεροδρόμιο περνώντας από το τελωνείο με ρώτησαν αν έχω κάτι να δηλώσω και τους είπα: “αηδία και εμετό”. Ο υπάλληλος κοίταζε τα βυζιά μου και δε με πρόσεχε, οπότε όταν μου ζήτησε να επαναλάβω είπα “όχι, τίποτα”. Και έμεινα ανικανοποίητη, οπότε πρέπει να δηλώσω κάτι εδώ τουλάχιστον.
Μετά το βίντεο με τον κασίδα, που δε θα το ποστάρω, όλα στο πιάτο τα θέτε, να κάνετε και καμμια δουλειά τεμπέληδες Έλληνες, που θα’λεγε και ο Μπάμπης, ο Πριτέντερ και άλλα καλά παιδιά, έκανα πολλές σκέψεις. Έκανα σκέψεις λοιπόν με τα βυζιά, γιατί θέλουμε ισότητα και όπως οι άντρες σκέφτονται με το κάτω κεφάλι, πρέπει και οι γυναίκες να σκεφτόμαστε με κάτι άλλο εκτός του εγκεφάλου και τί καλύτερο από δύο υπέροχα ολοστρόγγυλα βυζιά?
Μία από αυτές τις σκέψεις είναι οτι όλα αυτά προετοιμάζονται εδώ και χρόνια. Νομίζω το έχω ξαναγράψει, αλλά επειδή όσα λέω είναι τόσο πετυχημένα που αξίζουν επανάληψης, οι τηλεοπτικοί φακοί ζεσταίνουν τα αυγά του φιδιού εδώ και χρόνια. Και τώρα εκκολάθφηκαν, όχι σήμερα δηλαδή, έχει καιρό, από τότε με τις επιθέσεις και δολοφονίες μεταναστών και πριν από αυτό όταν ο μπουμπούκος και το τσεκούρι κάνανε παρέλαση και τσιρίζανε οι το έπαιζαν σοβαροί και υπεύθυνοι στα τηλεχαντάκια που γυρίζουν σαν καλοί γυρολόγοι που είναι, από τότε που ο μπαμπάς και πνευματικός τους ηγέτης καλούσε τους ακροδεξιούς να συνεργαστούν μαζί του και πιο πριν από τότε που μας έπεισαν οτι μόνο τα δικά μας βυζία είναι ωραία και αξίζουν και όλα τα άλλα είναι πεσμένα και να πάνε να γαμηθούν. Από τότε που μάθαμε οτι το τομάρι μας είναι ούμπερ άλλες. Από τότε που οι γονείς νοιάζονται μόνο για την σύνταξή που θα πάρουν οι ίδιοι και όχι για τα παιδιά τους, από τότε που τα παιδιά τους νοιάζονται μόνο να έχουν μια δουλειά και ας είναι και σκατά και όχι για την σύνταξη των γονιών τους.
Μια άλλη είναι το θέμα της ισότητας. Όπως πολύ ευστόχως παρατήρησα στην δεύτερη παράγραφο, αν και δε μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου (κλεμμένο από σαμαράς σε πρόσφατη εκπομπή), οι γυναίκες δε μπορούμε να σκεφτόμαστε με το πουλί γιατί δεν έχουμε. Μπορούμε να κάνουμε πολλά, τον ταρίφα, καλές πίπες, να είμαστε μάνατζερς (μα τί αξιωση και αυτή να γίνεις μάνατζερ, το να γίνεις πουτάνα είναι πολύ πιο τίμιο επάγγελμα), (μα τί κατάσταση είναι αυτές με τις παρενθέσεις?), (είσαι λίγο σχιζοφρενής?), (ναί, μωρή, θέλεις τίποτα?) και πολλά ακόμα. Επίσης οι άντρες τελικά μάλλον είναι καλύτεροι μάγειρες, οπότε πρέπει αυτούς να στέλνουμε για σάμιτς, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Πάντως, αν παίξει σούμο γυναίκα με άντρα, ας πούμε οτι θα στοιχημάτιζα υπέρ του άντρα. Επίσης, ευτυχώς η δυστυχώς, οι άντρες δε μπορούν να κάνουν παιδιά, γιατι δεν είναι ιππόκαμποι, αν και θα ήταν ενδιαφέρον για λίγο, τουλάχιστον μέχρι να το συνηθίζαμε. Τέλος, οι γυναίκες έχουν βυζιά. Άντρας με σιλικονάτα βυζιά, σαν τα δικά μου, θα ήταν λίγο γελοίος. Οπότε η ισότητα ισότητα, αλλά και η διαφορετικότητα παίζει έναν ρόλο. Η ισότητα χωρίς τον παράγοντα της διαφορετικότητας, δε μπορεί να έχει λογική. Ένας άνθρωπος χωρίς πόδια δε μπορεί να γίνει ποδοσφαιριτής, αλλά αυτό δε σημαίνει οτι δε θα μπορούσε να είναι εξαιρετικός συγγραφέας. Ούτε οτι δεν πρέπει να έχει ίσες ευκαιρίες, γι’αυτά που θέλει να κάνει.
Τώρα, δεδομένου οτι ένας άντρας και μια γυναίκα δε μπορούν να παίξουν σούμο ισάξια, το να χτυπάει ένας άντρας γυναίκα κάνει αυτόν ασθενές φύλο, κομπλεξικό και τριμαλάκα μεγάλου διαμετρήματος και βεληνεκούς. Όπως όταν μαζεύεται μια συμμορία με λοστούς και στυλιάρια και ξεμοναχιάζουν μετανάστες και τους σπάνε στο ξύλο γιατί είναι κομπλεξικά και αμόρφωτα ούγκανα που κάπου πρέπει να ξεσπάνε για τα μικρά τους τσουτσούνια. Θα ήθελα πολύ να αδειάζαμε μια χώρα π.χ. Ισλανδία, Αυστραλία, Ιρλανδία, Ιαπωνία, Μ.Βρετανία, και να πετούσαμε όλους αυτούς τους αιμοδιψείς και αιμοσταγείς δολοφόνους, από αμερικανοκομμάντος, χρυσαυγίτες και νεοφιλεύθερους μέχρι ρασοφόρους και να τους αφήναμε εκεί “να τα βρουν”. Σύμφωνα με τη θεωρία του Δαρβίνου, που την μπαστάρδεψαν με την οικονομικο-κοινωνική επιβίωση του καλύτερου, θα επιβίωνε κάποιος ο οποίος θα στεφόταν νικητής και θα κέρδιζε μια μικρή πυρηνική – νούκουλαρ που λέει ο Τζωρτζ ο Θάμνος, βόβμα που θα έσκαγε εκεί που κοιμάται.
Από την άλλη έχουμε το θέμα της δημοκρατίας. Δηλαδή τους ψήφισε ο λαός, άρα πρέπει να έχουν λόγο. Αφού δεν παρενέβη εισαγγελέας ποτέ, σε κανένα έγκλημά τους, από δολοφονίες και μαχαιρώματα μεταναστών, μέχρι επιθέσεις σε ομοφυλόφιλους, θεωρήθηκαν νόμιμοι και μπήκαν στό κυνοβούλιο. Και αναπλήρωσαν το κενό που είχε αφήσει ο κρυφοφασίστας καρατζαφύρερ, με κάτι ακόμα χειρότερο, το οποίο πριν από κάποια χρόνια θα φαινόταν αδιανόητο, αλλά και αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Και σήμερα φτάσαμε να χτυπάνε -συνεχόμενα πρέπει να προσθέσω- ανθρώπους, και μάλιστα γυναίκες. Γιατί δεν έκανε μία μαλακία, έκανε τέσσερις. ίσως και παραπάνω. Αυτούς τους “άντρες”τους αξίζει να λέγονται γυναικούλες πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε γυναίκα, ακόμα και αν διαβάζει κόζμο πίνοντας ντάκιρι ενώ κάνει μανικιούρ στο κομμωτήριο και ταυτόχρονα σχολιάζει με τις δίπλα πότε κατούρησε ο σκύλος του Σάκης τελευταία φορά. Αυτή μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο δυνατή από τον κασίδας που επειδή είναι μαλάκας και του τελείωσαν τα επιχειρήματα άρχισε τα μπουνίδια.
Φυσικά στην όλη ιστορία μου κάνει τρομερή εντύπωση που τον δικαιολογούν και σε κάποιες περιπτώσεις τον επιβραβεύουν κιόλας, γυναίκες. Δηλαδή, μωρή μαλάκω, θα τον δικαιολογούσες αν ήταν ο γκόμενος, ο μπαμπάς, ο θείος ή ο φίλος σου? Και αν σου αρέσε τόσο πολύ να κάνουμε παρέα, όποτε λες κάτι που δε μου αρέσει, όποτε δεν έχω επιχειρήματα, ή όποτε μου την σπας, να σε γαμάω στο ξύλο, βρε ξυλόκοτα. Που δε θα το έκανα, αλλά μη στεναχωριέσαι θα βρούμε μια λύση. Θα πάρω τον κασίδα με λουρί και τέιζερ (για αυτοπροστασία) και όταν λες μαλακίες θα σου ορμάει. Αφού να τους στείλουμε σε απομονωμένο νησί παραμένει μόνο μία φαντασίωση, να τους χρησιμοποιήσουμε για εγχώριες υπηρεσίες. Να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας, που θα φέρουν και την πολυπόθητη “ανάπτυξη”, επίσης άλλο θέμα.
Βέβαια, ο κασίδας δεν είναι ψυχοπαθής, αυτό θα ήταν ελαφρυντικό και θα το ήθελε. Το μόνο ελαφρυντικό που έχει είναι οτι σαν σύντροφος της κόρης του αρχηγού της συμμορίας, πρέπει να τρώει πολύ παντόφλα και βυζοσκάμπιλα από το σερνικοθήλυκο στο σπίτι. Όχι, το μετάνιωσα, αυτό στη δικαιοσύνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί επιτυχώς, στα χάλια της είναι και αυτή η αδικοσύνη. Κανένα ελαφρυντικό, είναι απλά ναζιστής.
Τα αίτια βέβαια περιλαμβάνουν και την πολιτική και οικονομική κρίση, την άθλια κατάσταση της παιδείας και άλλα. Αλλά και αυτό είναι άλλο θέμα. Προς το παρόν πρέπει όλοι να πάρουμε θέση και να το πάρουμε απόφαση. Να απομονώσουμε τις αμοιβάδες. Εγώ προσωπικά, σαν Μόνα (και πάλι), είμαι περήφανη γιατί ενώ είχα πολλούς συντρόφους, σεξουαλικούς εννοείται, ποτέ δεν άφησα ούγκανο ούτε καν να μου αγγίξει τα βυζιά. Τους στέλνω, διόλου ευγενικά και πολύ ειρωνικά, να κάνουν τις βαρβατίλες τους στον τόπο και στο χρόνο που ανήκουν, σε μια ζούγκλα περίπου 800.000 χρόνια πριν. Το τί κάνει ο καθένας βέβαια είναι δικό του θέμα, πλην όμως δεν υπάρχουν περιθώρια. Ή εμείς, ή αυτοί. Συνύπαρξη με υποανάπτυκτους δε μπορεί να υπάρχει. Όλα τα άγρια ζώα είναι ή στο περιβάλλον τους, ή σε ζωολογικούς κήπους. Και θα ήταν καλύτερο να είχαμε τα χρυσαύγουλα σε κλουβιά και να αφήναμε ελεύθερα τα ζώα. Μόνα άουτ.
Σας αγαπώ όλους (εκτός από τις υπανάπτυκτες ουγκανικές αμοιβάβες),