Έτσι κλίνεται η βία πλέον.

Ζούμε σε αντικοινωνικές κοινωνίες.

Σε έναν τόπο που τα βασανιστήρια και ο θάνατος έχουν γίνει καθημερινότητα. Όπως και στην προηγούμενη χούντα, πολλά ζώα την δικαιολογούν για να μην αναγκαστούν να παραδεχτούν οτι ζουν σε βόθρο. Και πολλοί είναι ψυχοπαθείς. Γι΄αυτούς όλα όσα συμβαίνουν είναι από αδιάφορα μέχρι και ευχάριστα. Μπορεί και να τον παίζουν βλέποντας την καθημερινή βία του κράτους. Και αυτοί είναι και τα ανώμαλα φρικιά της κοινωνίας, και αυτής που ζούμε και κάθε άλλης κοινωνίας. Όχι αυτοί που σου λένε οτι είναι ανώτεροί σου, καλύτεροι και εξυπνότεροι από εσένα.

Ζούμε σε αντικοινωνικές κοινωνίες.

Κάποιοι δικαιολογούν την συγκεκριμένη βία και άγρια καταστολή, αυτή του κράτους, γιατί υπάρχουν τα φακελάκια και οι φοροφυγάδες. Και για αυτούς τους μπετόστοκους όσα συμβαίνουν είναι φυσιολογικά. Εγώ δικαιολογώ τη βία, γιατί υπάρχουν ηλίθιοι που δικαιολογούν τη βία επειδή υπάρχουν φακελάκια και φοροφυγάδες. Να πάω να πλακώσω τον μαλάκα που το είπε? Θα μπορούσα, όμως το Σύνταγμα δε με καλύπτει σε αυτή την περίπτωση, για να μιλήσω με τους δικούς τους όρους. Καλύπτει όμως την βία ενός λαού που το κράτος καταπατά τα δικαιώματά του, επειδή στην παρούσα φάση αποφάσισε ο τάδε μαλάκας να πεθάνεις χωρίς υγεία, παιδεία ή δουλειά, πράγματα που προβλέπονται, επιτρέπονται και επιβάλλονται από το ίδιο το Σύνταγμα.

Ζούμε σε αντικοινωνικές κοινωνίες.

Γιατί αυτό θα πει ελεύθερες αγορές. Δεν είναι ελεύθερες για εσένα. Είναι ερμητικά κλειστές για εσένα. Είναι σφραγισμένες με νόμους για πνευματικά δικαιώματα, ανταγωνισμούς και παπάρια, για να εξυπηρετούν αυτούς που δε θα ξεπεράσεις ποτέ, όσο γαμάτες ιδέες και αν έχεις. Ή θα σε καταστρέψουν, ή θα σε αγοράσουν. Το ίδιο είναι και η βία. Την καταδικάζουν από όπου και αν προέρχεται, εκτός και αν προέρχεται από τους ίδιους. Τα επιλεκτικά κριτήριά τους, με κάποιο τρόπο ξεφεύγουν από την κριτική των έγκριτων δημοσιογράφων που τα κρίνουν όλα, εκτός από αυτά που δε θέλουν.

Ζούμε σε αντικοινωνικές κοινωνίες.

Άραγε στην χούντα οι άνθρωποι καταλάβαιναν τί τους συνέβαινε, ή μόνο όταν τους αφορούσε? Για πολλούς άλλαζε κάτι στην σκατημερινότητά τους, ή ήταν ίδια όλα είτε είχαν χούντα, είτε Πασοκονουδουδημαρ? Για λίγους βελτιωνόταν, αυτό είναι το σίγουρο. Περίπου όπως και τώρα. Κατά την άνοδο του Χίτλερ, οι άνθρωποι, αυτοί οι κατά τ’άλλα οικογενειάρχες, οι νομοταγείς δημοκράτες, οι απλοί, μέσοι, λαϊκοί άνθρωποι είχαν πάρει πρέφα οτι δίπλα τους και με την ανοχή και τη βοήθειά τους, συνέβαιναν όλα αυτά τα αίσχη και τα εγκλήματα?

Ζούμε σε αντικοινωνικές κοινωνίες.

Ο Τσόντας στον ΣΚΑΕΙΚΑΙΓΑΙΔΑΡΟ που είπε για τους συνδικαλιστές να κάνουν μια επιτροπή να το συζητήσουν, βρε αδερφέ, αυτό δε σου έκανε εντύπωση? Τα πάντα προκειμένου να κερδίσουν χρόνο, να το ξεχάσει ο βλάκας από κάτω, να προχωρήσουν στο επόμενο έγκλημα, να μη βρεις χρόνο και διάθεση να αντιδράσεις και γι’αυτό. Που να προλάβεις εξάλλου. Με όσα γίνονται, προλαβαίνεις να σκεφτείς το καθένα ξεχωριστά?

Ζούμε σε αντικοινωνικές κοινωνίες.

Τρομοκρατία. Η επόμενη λέρα του κράτους. Την χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο, όπως και ο Θάμνος επί 9/11. Αν σου ξέφυγε, ο Λάντεν ποτέ δεν είχε κατηγορηθεί επίσημα για αυτά για τα οποία δικαζόταν για χρόνια στα τηλεπαράθυρα. Λεπτομέρειες και άσχετο. Το θέμα είναι πόσο βολεύει, πόσο την αγαπούν, πόσο την ποθούν οι εξουσίες την τρομοκρατία. Τα παιδιά κατηγορήθηκαν για ληστεία. Δεν έριξαν αεροπλάνα στην Βουλή. Πάλι τους αποκαλούν αυθαίρετα τρομοκράτες. Πιθανότατα δε θα τους απαγγείλουν ποτέ επίσημα κατηγορίες για τρομοκρατία. Όχι οτι η δικαιοσύνη τα τελευταία χρόνια λειτουργεί όπως θα έπρεπε. Αλλά ακόμα και σε ένα μπουρδέλο σαν την Γελάδα, είναι δύσκολο, καταλαβαίνεις. Είναι και αυτός ο Guardian, που τον έχει βάλει ο ΣΥΡΙΖΑ να γράφει άρθρα και να μοιράζει λαχανικά, για να μας δυσφημίσει στο εξωτερικό. Μας ζηλεύουν γιατί είμαστε όμορφοι. Και στην χούντα κάτι τέτοια έλεγαν. Όχι τόσο ξεδιάντροπα, ούτε εκείνοι οι υπάνθρωποι δεν ήταν τόσο ξιπασμένοι.

Ζούμε σε αντικοινωνικές κοινωνίες.

Ζούμε ανάμεσα σε αμοιβάδες, που επαναλαμβάνουν ό,τι παπαριά ακούνε ή διαβάζουν, χωρίς να έχουν καθίσει να το σκεφτούν ούτε 5 λεπτά. Χωρίς να έχουν ασχοληθεί με το θέμα για το οποίο κόβουν και το πουλί τους οτι είναι έτσι και τέλος, πάνω από 2 λεπτά. Τόσο παίρνει να το ακούσεις ή να το διαβάσεις κάπου.

Ζούμε σε αντικοινωνικές κοινωνίες.

Το οτι “έγινε photoshop ώστε να προσομοιάζουν με την εικόνα που θα είχε ο μέσος άνθρωπος”, σε ποιό δικαστήριο δεν είναι παραδοχή τρελού και παράνομου ξύλου? Οι ίδιοι οι αξιωματικοί που παραδέχονται οτι δεν υπήρξε “το παραμικρό δυσάρεστο”, ο όμηρος που έφαγε ξύλο ενώ και αυτός και τα παιδιά τους φώναζαν να σταματήσουν, το οτι γίνεται επιλεκτική επίδειξη κατηγορουμένων, όλα αυτά σε ποιά μπανανία γίνονται ανεκτά με την ανοχή του κοινού που διψάει για αίμα αναρχικών?

Ζούμε σε αντικοινωνικές κοινωνίες.

Όλες οι καταλήψεις έκλεισαν βίαια, πέφτουν σφαίρες για να ξεχάσεις τις προηγούμενες σφαίρες που έφαγες εσύ, καθημερινές αυτοκτονίες, συζητάμε για την νομιμότητα των απεργιών και για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να επιτρέπεται να γίνονται. Και το φιλοθεάμων κοινό ζητάει λύσεις από εσένα, από εμένα, από κάποιον άλλο, τέλος πάντων, γιατί οι ίδιοι είναι οικογενειάρχιδες, έχουν παιδιά, δουλειά, είναι άνεργοι, χρωστάνε στην τράπεζα, πρέπει να ποτίσουν τα λουλούδια, θα κολλήσουν οι φακές. Παντού λένε και γράφουν, “να προτείνεις λύσεις, να κάνεις κάτι εσύ, μην μου δείχνεις εμένα το πρόβλημα, εγώ το ξέρω”. Πρότεινε εσύ λύση βρε παπάρα, κάνε εσύ κάτι, ή έστω δείξε το πρόβλημα, είναι μια αρχή, μια πολιτική πράξη και το να αναδείξεις το πρόβλημα, το να το καταγγείλεις, το να το συζητήσεις με τους γύρω σου, να ενημερωθείς, να μάθεις. Αν κάθεσαι σαν τον εισαγγελάτο στην έδρα σου και αποφασίζεις ποιός ζει και ποιός πεθαίνει, θα έρθει και η σειρά σου, ανελέητα ηλίθιε.

Ζούμε σε αντικοινωνικές κοινωνίες.

Οι Δημαρίτες παίζουν θέατρο οτι είναι αριστεροί και κυβερνάνε κιόλας. Και τα χρησιμοποιημένα προφυλακτικά από κάτω όχι μόνο τους ψήφισαν, αλλά εξακολουθούν να τους πιστεύουν κιόλας. Όλο αυτό ήταν στημένο για να έχουν αριστερό άλλοθι για τους ηλίθιους στο κοινό. Συγχαρητήρια, νομιμοποιείτε την χουντάρα του κερατά ψηφίζοντας τα βλήματα της δημάρ. Αυτός ο χατζησώκρατες, άστο καλύτερα γιατί δεν κάνει. Είναι και καταλαβαίνεις, ευαίσθητα θέματα αυτά. Γάμα το. Απλά όλοι τους κερδίζουν χρόνο. Όσα χρόνια περάσουν, τόσο το καλύτερο γι’αυτούς και τα φιλαράκια τους. Τόσο θα πέφτουν οι μισθοί, τόσο θα γαμιούνται τα ωράρια, τόσο θα κλείνουν νοσοκομεία και σχολεία, τόσο θα σου κλέβουν τα εφάπαξ και τις συντάξεις που τις πλήρωσες, τόσο θα σου κατάσχουν τα χωράφια, τα σπίτια και τα αυτοκίνητα. Γι’αυτό σου προτείνουν να κάνεις ειρηνικές πορείες, τόσο ειρηνικές που φεύγουν κάθε φορά από εκεί διαδηλωτές με ανοιχτά κεφάλια και μύτες και σπασμένα κόκκαλα από γλομπιές και κλωτσιές μέχρι και νεκροί. Αυτή είναι νόμιμη βία, σου λέει ο Μπουμπούκος. Αν απαντήσεις, ακόμα και αν αμυνθείς είσαι παράνομος, βίαος και τρομοκράτης. Μην απεργείς, μην αντιδράς, μη σκέφτεσαι, όλα θα πάνε καλά, να είσαι αισιόδοξος, να είσαι ευχαριστημένος που σε φυλάει το κράτος από τους τρομοκράτες, κοιμήσου, όλα είναι υπέροχα. Αν δεν αντέχεις άλλο αυτοκτόνα, ή έστω, κάνε μια επιτροπή, να το συζητήσετε κάνενα εξάμηνο, μέχρι να πάρουν άλλα 3 πακέτα μέτρων και εσύ μετά άντε να μαζέψεις τα ασυμμάζευτα. Πάνω απ’όλα υπομονή και ηρεμία.

Ζούμε σε αντικοινωνικές κοινωνίες.

Κουκουλοφόροι τρομοκράτες προσαγάγουν παιδιά/ληστές. Πόσο απάισια εικόνα, σαν θύτες του μεσαίωνα. Οι ίδιοι με την εμφάνισή τους θυμίζουν κολαστήρια. Βασανιστήρια με τροχούς, βίδες,καρφιά, σκοινιά, άιματα, μέλη, νεκροί και οι κουκουλοφόροι θύτες πάντα εκεί, καρφωμένοι στην ίδια θέση, πάνω από τα θύματα. Πλέον δεν χρειάζονται οι αυτοσχέδιες συσκευές βασανιστηρίων, έχουμε και τα γκλομπς, βλέπεις, εμείς οι πολιτισμένοι δυτικοί. Όχι μόνο οι Έλληνες, όλοι αύτοι οι πολιτισμένοι δυτικοί έχουν γκλομπς και δακρυγόνα και Γκουαντάναμο και Άμπου Γκράιμπ και Φαλούτζα και “κηδείες στην θάλασσα”, όλα αυτά είναι δικά μας εδώ. Των προχωρημένων και πολιτισμένων. Εδώ που ο θύτης είναι θύμα και το θύμα είναι θύτης. Εδώ που η λογική χάθηκε κάπου μεταξύ πρωινάδικων και νεοναζιστών. Εδώ που ο δολοφόνος ενός παιδιού και ο έμπορος ναρκωτικών είναι ήρωες και το πιτσιρίκι που ξεψυχάει ο κολλητός του στα χέρια του είναι τρομοκράτης.

Ζούμε σε αντικοινωνικές κοινωνίες.

Σε έναν τόπο που βγάζουν φωτογραφίες ιερόδουλων και κακοποιημένων και βασανισμένων παιδιών για να σε εκβιάσουν να μην αντιδράσεις. Σου λένε “πρόσεχε, μπορεί να είσαι ο επόμενος που θα διαπομπευθεί σε όλες τις παρανόμως κατειλημμένες συχνότητές μας, και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα ούτε για το ένα, ούτε για το άλλο”. Αλλά έχω την εντύπωση οτι ο Σαμ και οι φίλοι του, αντί να εκφοβίσουν τον κόσμο, προκαλούν τις ακριβώς αντίθετες αντιδράσεις. Μπορεί ο παππούς μου να φοβάται, αλλά ο παππούς μου είναι 86 χρονών. Δεν κινδυνεύει από αυτόν. Αν και ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί κανένας από τους σπάνιους και ωραίους γέρους να αποφάσισει να του ζητήσει τον λόγο καμμια μέρα. Αλλά είναι σπάνιοι αυτοί, δυστυχώς.

Ζούμε σε αντικοινωνικές κοινωνίες.

Και μην ακούσω κανέναν να λέει οτι έχουμε χούντα, έτσι? Επειδή η αστειανομία, το κράτος και οι νεοχαζοί είναι ένα? Επειδή έχουμε βασανιστήρια? Επειδή τα ΜΜΕ αποσιωπούν ειδήσεις, τις κόβουν και τις ράβουν στα μέτρα τους, ή οι λίγοι που τολμάνε να κάνουν τη δουλειά τους απειλούνται με δολοφονίες? Επειδή έχουμε καταστολή και απαγόρευση χρήσης δικαιωμάτων? Επειδή έχουμε διαπομπεύσεις κατηγορουμένων και αθωώσεις εγκληματιών? Επειδή έχουμε σφαγές μεταναστών, εξώσεις ομοφυλόφιλων και στοχοποίηση αναρχικών? Επειδή έχουμε άλλους ορισμούς για τους δημόσιους χώρους, δημόσια αγαθά, κοινωνικές παροχές, ανάπτυξη, ειρήνη, βία, δημοκρατία και χούντα? Επειδή, επειδή, επειδή? Όχι ρε, δε σε απατάει ο άντρας σου. Το οτι μπήκες σπίτι και τον βρήκες γυμνό μπροστά από τον πάγκο της κουζίνας, με την κοκκινομάλλα θεά ξαπλωμένη επάνω γυμνή, αναψοκοκκινισμένη και ξεμαλλιασμένη και τα γεννητικά τους όργανα ακουμπούσαν, ας πούμε, δεν πάει να πει οτι σε απατούσε. Σε αγαπάει και είναι ο μόνος και ο καλύτερος για εσένα. Έξάλλου όλοι οι άντρες είναι ίδιοι. Δεν έχεις εναλλακτική. Κάτσε και φάτο. Και αν σου ρίξει και ένα μπερτάκι, δε χάθηκε και ο κόσμος, άντρας είναι και το ντέφι του θα κάνει.

Ζούμε σε αντικοινωνικές κοινωνίες.

Που νεοφιλελεύθερα κοράκια το παίζουν ανεξάρτητοι, σκεπτόμενοι και έξυπνοι. Αδίστακτοι, αιμοδιψείς, νάρκισσοι που ανήκουν σε ιδρύματα, ή έπρεπε έστω να παίρνουν τα χάπια τους (Θανασάκη για εσένα το λέω, ψυχανώμαλε), αντί να το βουλώνουν, το παίζουν και λογικοί και άνθρωποι. Τίποτε από τα δύο δεν είναι. Βασικά γιατί δεν έχουν καμμια απολύτως σχέση με την λογική, δεν ξέρουν καν τί είναι, ούτε ανθρώπους τους λές, γιατί δεν έχουν καμμια ενσυναίσθηση ή συμπόνοια ή ευαισθησία. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το προσωπικό του όφελος. Κακέκτυπα της Άυν Ραντ. Με την ευκαιρία της κρίσης, σαν τους νεοχαζοί, βρήκαν την ευκαιρία να εκφράσουν την ψυχασθένειά τους δημόσια και χωρίς να ντρέπονται για την βλακεία. τον παραλογισμό και την μισανθρωπιά τους.

Ζήτω η δημοκρατία (αυτοί τον τερμάτισαν τον Γκέμπελς ρε).