Το παρακάτω απόσπασμα είναι ρεπορτάζ στον τηλεοπτικό σταθμό Τρολλάι από τρολλοδημοσιογράφο. Ντυμένη με χοντρό χρωματιστό πουλόβερ δεκαετίας του ’80, ροζ τουτού, πράσινο καλικαντζαρέ κολάν και μπλε βατραχοπέδιλα και με ύφος 69 καρδιναλίων, η Μόνα Λίτσα μας μεταφέρει τις τελευταίες εξελίξεις από την πλατεία Συντάγματος:
“Της Αιγύπτου έγινε χθες, 28/10/2011, στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας, με λαμπερή εξαίρεση την Βουλιαγμένη και κανα δυο άλλες περιοχές που δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα οι κάτοικοί τους, εκτός από το οτι τα πλακάκια στην κεντρική πλατεία τους δεν είναι εντελώς γυαλισμένα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να σκύψουν για να διορθώσουν το μακιγίαζ τους, αλλά χειροκρότησαν την πολιτική, θρησκευτική και στρατιωτική ηγεσία του τόπου, γνωρίζοντας οτι το πρόβλημα θα διορθωθεί από Δευτέρα.
Το Πασόκ κατάφερε και γεφύρωσε το αιώνιο και βαθύτατο χάσμα των γενεών, αφού στις περισσότερες πόλεις, γονείς και παιδιά ξεχύθηκαν στους δρόμους για να χλευάσουν τους “άρχοντες” (εδώ την πιάνει ένα γελάκι, αλλά το κρύβει κάτω από τον αναπνευστήρα), ενώ οι έφηβοι που έχουν ως αρχή, και καλά κάνουν, να μην ακολουθούν ποτέ τις συμβουλές των ενηλίκων, έκαναν την εξαίρεση και απέστεφαν τα βλέμματα από τους εν λόγω άρχοντες, τους μούτζωναν και τους μπινελίκωναν, σύμφωνα με παροτρύνσεις από μεγαλύτερους. Αργότερα, πολλοί από τους νεαρούς και νεαρές συναντούσαν τους γονείς τους για να φωνάξουν σνθήματα κατά της εξαθλίωσης της παιδείας, της υγείας και του μέλλοντός τους.
Το Πασόκ, επίσης, ένωσε την επαρχία με την πρωτεύουσα, αφού συνθήματα που ακούγαμε μέχρι τώρα μόνο στην Αθήνα, όπως το πολύ γνωστό και αγαπημένο “μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι”, ακούστηκαν σε πολλές ακόμα περιοχές της Ελλάδας.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που δήλωσε: « Αυτοί που σήμερα, ημέρα εθνικής εορτής, ύψωσαν τις μικρές κομματικές και συνδικαλιστικές τους σημαίες, αμαύρωσαν μια κορυφαία εκδήλωση τιμής προς την ιστορία του τόπου και προσέβαλαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δεν εκφράζουν -γιατι ούτε το μπορούν, ούτε το θέλουν- το πραγματικό φρόνημα και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού. Χειρότεροι δε όλων είναι όσοι ενέπλεξαν, τέτοια ημέρα, στην συνδικαλιστική τους τακτική τα παιδιά μας», ξέχασε ή αγνοεί οτι τα παιδιά “τους”, ακόμα δεν έχουν βιβλία, λιποθυμάνε από την πείνα στα σχολεία, δεν έχουν θέρμανση σε πολλές περιπτώσεις (εκτός από την Βουλιαγμένη, είπαμε) και βλέπουν τους γονείς τους να απελπίζονται βυθισμένοι στα χρέη, την ανεργία και την πείνα. Τα παιδιά “τους” δεν κρατούσαν συνδικαλιστικές σημαίες, ούτε φώναζαν κομματικά συνθήματα, αλλά πού να ξέρει ο καημένος τί γίνεται, δεν επικοινωνεί και με το περιβάλλον.
Για «ενέργειες που τραυματίζουν τη δημόσια εικόνα της χώρας, αλλά και προσβάλουν μια σημαντική μέρα όπως η σημερινή», κάνει λόγο η Δημοκρατική Αριστερά, και είναι πολύ σημαντικό αυτό, αφού και αυτοί στηρίζουν τον ξεφτιλισμό της Ελλάδας και των κατοίκων της στο εξωτερικό και δεν μπορούν τώρα οι πολίτες να βγαίνουν και να διεκδικούν αξιοπρέπεια, που ζούμε, στην Αίγυπτο;
“Αν δεν μπορείς να τιμήσεις τη χώρα σου, τουλάχιστον μην την ξεφτιλίζεις”, δήλωσε η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη. Στόχος και όραμα της Δημοκρατικής Συμμαχίας είναι να γίνουμε Αμερική ή έστω Κίνα, όπου η δυνάμεις καταστολής δεν επιτρέπουν στον λαό να εκφράζει την αντίθεσή του με άλλους τρόπους, εκτός από αυστηρά σχόλια σε βιδεάκια στο γιουτιούμπ, ή έστω στο σπίτι σου, πάντα χαμηλόφωνα και μόνο με συγγενείς εξ αίματος. Με σύνθημα το “ομπέι”, ελπίζουν οτι κάποτε θα μπορούν να μας ξεφτιλίζουν, χωρίς να αντιδρούμε και αμαυρώνουμε τη δουλειά που κάνουν οι ίδιοι και οι φίλοι τους, που δεν είναι άλλη από την οριστική και ολοκληρωτική εξαθλίωση όλων των πολιτών με τελικό στόχο φθηνό εγρατικό δυναμικό, κατά προτίμηση ημιμορφωμένο, ώστε να μην έχει πολλές απαιτήσεις αλλά να αναλώνεται στο αγαπημένο σπορ “το κυνήγι του μετανάστη”, που και ενδιαφέρον είναι, και σε αποσπάει από τα πραγματικά προβλήματά σου.
Ο Κάρολος Παπούλιας δήλωσε “λυπάμαι πολύ που αμαυρώνουν αυτή την ημέρα, μια ιστορική μέρα, μια μέρα που ανήκει στον ελληνικό λαό”. Σύμφωνα με τον Παπούλια, η ημέρα ανήκει στον ελληνικό λαό και όχι στον ελληνικό λαό. Στον ελληνικό λαό μπορούν να ανήκουν, κατά τον ίδιο, μόνο όσοι πληρούν ορισμένες προϋποθέσεις, όπως να ανήκουν σε ένα από τα μεγάλα κόμματα, να συμφωνούν με τις πολιτικές τους και να μην αντιδρούν όταν βλέπουν οτι οι ίδιοι και τα παιδιά τους δεν έχουν παρόν ή μέλλον. Ο Παπούλιας την ιστορική ημέρα την γιόρτασε, αφού αποχώρησε από την παρέλαση, στο σπίτι του, καλώντας όλους τους ξένους πρυθυπουργούς που γνώριζει, βρωτοφωνάζοντας το μεγάλο “ΝΑΙ”.
Είμαι η Μόνα Λίτσα και είμαι καλά, επιστροφή στον Τρόλλει με Ρόλλει και τον Αττικό Μετρόλλ στο στούντιο του Τρολλάι. Σας αγαπώ,”
(Ο τίτλος του άρθρου, είναι ένα δικό μου σύνθημα, το οποίο έγραψα γιατί αφού παρακολούθησα όλα τα βίδεα από τις παρελάσεις, βαρέθηκα να ακούω τα ίδια συνθήματα και είπα να συνεισφέρω για να υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία)