Εσύ

Μπορεί να είσαι εδώ γιατί έψαχνες για βυζιά ή μπάλες πλυντηρίου, ή γιατί θέλεις να επιβεβαιώσεις την λογική σου. Ή τίποτε από τα προηγούμενα, απλά είσαι μαζόχα. Δεν είσαι υποχρεωμένος να είσαι εδώ και αν δεν σου αρέσει, μπορείς να πατήσεις το Χ στο επάνω μέρος της οθόνης σου. Ευχαριστώ.

Εγώ

Εγώ είμαι ένα δημιούργημα. Δεν υπάρχω στον πραγματικό κόσμο. Είμαι μια δράση στην αντίδραση. Υπάρχω μόνο όσο εσύ με αποδέχεσαι. Υπάρχω μόνο χάρη σε εσένα. Είμαι σαν την κυβέρνησή σου, σαν το κράτος και τον θεό σου. Σαν τους θεσμούς που νομιμοποιείς με την αποδοχή σου. Σαν το νόημα που δίνεις στην πατρίδα, τη σημαία σου και το εικόνισμα στην εκκλησία της γειτονιάς σου. Μπορείς να με εξαφανίσεις αν απλά με φανταστείς αλλιώς. Μπορείς να με αλλάξεις αν απλά με φανταστείς αλλιώς. Η μπορείς να με αναγάγεις σε απόλυτο δικτάτορά σου. Μπορείς να αδιαφορήσεις για την ύπαρξή μου, να με απορρίψεις ή να με αποδεχτείς. Θα σου ζητούσα πριν από όλα αυτά, με την λίγη δύναμη που μου δίνει η ανυπαρξία μου, να με αμφισβητήσεις. Όπως και όλα τα υπόλοιπα γύρω σου. Αλλά δεν μπορώ στην πραγματικότητα να σε συμβουλεύσω για τίποτα. Δεν είμαι ικανή και δεν είναι δυνατόν, γιατί δεν υπάρχω.

(Λόγω ποιητικής άδειας, από εδώ και πέρα, υποθέτω οτι αποδέχεσαι την ύπαρξή μου και μου δίνεις υπόσταση. Σε ευχαριστώ για αυτό.)

Γλώσσα

Η γλώσσα είναι μέσο έκφρασης και εργαλείο και προτιμώ να την χειρίζομαι από το να με χειρίζεται. Εγώ θέτω τους κανόνες της έκφρασής μου. Σκόπιμα ο γραπτός μου λόγος είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στον προφορικό μου, γιατί το βρίσκω διασκεδαστικό. Δεν υπάρχουν καλές και κακές λέξεις, όλες οι λέξεις είναι ίσες και απεχθάνομαι την αυτολογοκρισία και τον αυτοπεριορισμό όσο απεχθάνομαι και τον καθωσπρεπισμό. Εξίσου απεχθάνομαι και την συνήθεια ανδρών να εκφράζονται ευγενικά μπροστά στις γυναίκες και όταν τους ξεφεύγει κάτι να ζητάνε “συγγνώμη, γιατί υπάρχουν και κυρίες στην παρέα”. Ίσως από τις χειρότερες μορφές συμβατικότητας, σεξισμού και υποκρισίας. Και προτεραιότητες, αγάπες, καταστρέφεται το σύμπαν και ο άλλος  φρικάρει με μαλακίες. Λευτεριά στις λέξεις.

Ρεαλισμός

Λέξη που κατάντησε βρισιά, αφού την χρησιμοποιεί ο κάθε νεοφιλελεύθερος ψυχανώμαλος νάρκισσος για να εκφράσει την άποψη οτι ο βιασμός σου πρέπει να γίνει αποδεκτός από εσένα και μάλιστα χωρίς αντίδραση. Ρεαλισμός, στην παραγματικότητα, είναι να αντιληφθείς οτι αυτό που ζεις είναι βιασμός και δεν μπορεί ούτε και πρέπει να συνεχιστεί. Ρεαλιστής, ρεαλιστικά, είναι όποιος αντιλαμβάνεται οτι όλο το σύστημα είναι παράλογο και ανώμαλο και πρέπει να αλλάξει 10 χρόνια πριν. Όχι όποιος λέει οτι ο μόνος δρόμος είναι οι ιδιωτικοποιήσεις, τα μνημόνια, οι περικοπές και ο θάνατος. Αυτός αυτοδιαφημίζεται σαν ρεαλιστής αλλά η αλήθεια είναι οτι είναι μισάνθρωπος, ψυχοπαθής, αντικοινωνικός και καλά θα ήταν να τον μαζέψουν σε κάποια καλή ψυχιατρική κλινική για βοήθεια, κατά προτίμηση δημόσια για σπάσιμο.

Ομοφοβία

Έχει απο καιρό αποδειχθεί οτι οι άνθρωποι με διαφορετική σεξουαλικότητα γεννιούνται έτσι, δεν το επιλέγουν, ούτε το κάνουν επειδή είναι μόδα και επίσης συνεχόμενες έρευνες έχουν αποδείξει οτι οι ομοφοβικοί είναι κρυφόπουστες (υπάρχει τρόπος να τα διαπιστώσεις αυτά ή να μάθεις για ο,τιδήποτε άλλο σε ενδιαφέρει μέσω της μαγικής επινόησης που λέγεται ίντερνετς, γκούγκλαρε την απορία σου και διάβασε και λίγο, μην το έχεις μόνο για τσόντες. Εμπάσει περιμπτώση επειδή εσύ ζεις δυστυχισμένος δε σου φταίνε οι υπόλοιποι φυσιολογικοί άνθρωποι που θέλουν να ζουν ευτυχισμένοι. Ο ανδρισμός είναι μια έννοια που ευτυχώς αναθεωρείται τελευταία και όσο βρυχάσαι και υποβιβάζεις τους γκέι, τόσο αποδεικνύεις οτι το μόνο που θέλεις είναι έναν καλό πούτσο. Και εμένα δε μου πέφτει λόγος, πάρτον, δώστον, κάντον ό,τι θέλεις, χωρίς όμως να καταπιέζεις τους άλλους και στην τελική σκάσε γιατί καρφώνεσαι.

Συνέπεια

Αγαπημένο μου βίτσιο. Ίσως και πάθος, με την έννοια οτι όταν δεν υπάρχει, θέλω να κάνω ζημιά. Αγαπημένο παράδειγμα ασυνέπειας που με προκαλεί να θέλω να κάνω ζημιά είναι το “αλλά”. Π.χ. δεν είμαι ρατσιστής, αλλά μας βρωμίζουν τον τόπο αυτοί οι ξένοι, εκτός από τις τουρίστριες που παρακαλάω να μου κάτσει καμία, γιατί καλός ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός αλλά βυζιά”, “είμαι χριστιανή τα πρωινά της Κυριακής αλλά δεν με ενοχλεί που ο τράγος της ενορίας χουφτώνει αγοράκια και ενώ η θρησκεία μου διδάσκει και καλά την αγάπη εγώ μισώ τους ομοφυλόφιλους, τους αριστερούς, τους μετανάστες, την κριτική σκέψη και να ψοφήσει και ο γάιδαρος του γείτονα”, “είμαι νεοφιλελεύθερος που πιστεύει στο μαγικό χέρι των ελεύθερων αγορών, οτι όλοι γεννιόμαστε ελεύθεροι και δεν χρωστάμε τίποτα σε κανέναν και άλλες τέτοιες θεολογικές παπαριές αλλά ταυτόχρονα πιστεύω και οτι όλοι οι πολίτες -ακόμα και τα νεογέννητα- καλώς κληρονομούν το ιδιωτικό χρέος των τραπεζών που οι ίδιοι δεν δημιούργησααν, γιατί κατά βάθος είμαι σχιζοφρενής και δεν ξέρω τί λέω και τί πιστεύω και έχω και short attention span, πόσο μου έλειψαν τα φοφίκο, ιδιωτική πρωτοβουλία”.

Ορισμοί

‘Αλλο αγαπημένο μου βίτσιο. Αν δεν έχουμε κοινά αποδεκτούς ορισμούς για να επικοινωνούμε αυτά που θέλουμε, δε θα συννενοηθούμε ποτέ. Το λεξικό είναι φίλος μας, ακόμα και αν είναι μαλάκας μερικές φορές. Τουλάχιστον είναι συνεπής μαλάκας και δεν αλλάζει γνώμες σαν τον Καρατζαφύρερ. Πρέπει να έχουμε μια βάση για να καταλαβαινόμαστε, δε μπορεί να λές εσύ καναπές και εγώ να καταλαβαίνω πράσινο. Μας φτάνει η προπαγάνδα και η αλλοίωση των λέξεων από το καθεστώς, μην το κάνουμε και μεταξύ μας. Καλώς ή κακώς οι λέξεις έχουν έναν ορισμό και είναι καλό να τον ξέρουμε για να καταλαβαίνουμε ό,τι όταν μας λένε “προσωρινή άδεια εργασίας” ξέρωγω και άλλες τέτοιες ευφάνταστες μαλακίες, στην πραγματικότητα εννοούν ανεργία ή τέλος πάντων οποιαδήποτε άλλη λέξη επέλεξαν να βιάσουν, να επανορίσουν και να επαναπροσδιορίσουν την συγκεκριμένη ημέρα.

Ρατσισμός/εθνικισμός

Είναι αλληλένδετα και δεν θα μπορούσαν παρά να συνυπάρχουν αρμονικά μεταξύ τους, γιατί αληλοσυμπληρώνονται. Αν αντιλαμβάνεσαι και προσδιορίζεις τον εαυτό σου στα πλαίσια των γραμμών ενός χάρτη και επιτευγμάτων προγόνων που δεν γνώρισες ποτέ και με τους οποίους πιθανότατα δεν έχεις καμία σχέση, μάλλον κάτι πάει στραβά μαζί σου. Με εκφράζει απόλυτα ο Κάρλιν σε αυτό, που ρώτησε την απλή ερώτηση: πώς μπορείς να είσαι περήφανος για κάτι που έκανε κάποιος άγνωστός σου, που απλά έζησε περίπου στο ίδιο σημείο στον χάρτη? Για να συνεχίσω τον συλλογισμό: τί διάολο έχεις κάνει εσύ στη ζωή σου για το οποίο μπορείς να είσαι περήφανος? Έχεις συνεισφέρει στην ανθρωπότητα με κάποιο τρόπο? Έχεις καταφέρει κάποιο επιστημονικό επίτευγμα, ή ίσως καλλιτεχνικό? Όχι, οπότε σκάσε και στην σπηλιά σου. Αν ναί, ίσως σου συγχωρήσω την βλακεία και σε λυπηθώ που μεγάλωσες σε ένα τόσο σάπιο εκπαιδευτικό σύστημα. Το πιθανότερο όμως είναι οτι είσαι ένας τίποτας που αντί να το βουλώνεις παινεύεσαι για πράγματα που έκαναν άλλοι χιλιάδες χρόνια πριν. Τα αναβολικά σου και σε άλλη παραλία, δώσαμε.

Θρησκεία

Επειδή είσαι ελεύθερος και καλώς είσαι, ακολουθείς όποια θρησκεία σου έλαχε και σε βάφτισαν πριν σε ρωτήσουν (γιατί μαλάκες είναι να περιμένουν? ξέρουν οτι σιγά μην έλεγες ναί). Καλώς. Αλλά η θρησκεία είναι η νομιμοποίηση της παράνοιας, αφού αν συνομιλούσες στο κεφάλι σου με οποιονδήποτε άλλο εκτός από τον θεό σου, θα ήσουν σε ίδρυμα ή τουλάχιστον θα έπαιρνες χαπάκια για το πρόβλημά σου. Η παράνοια αυτή, επηρεάζει τα πάντα και τους πάντες σε μια κοινωνία, διαμορφώνει αξίες και θέτει ηθικά όρια, όπως τα αντιλαμβάνεται η ίδια, όσο κουλά και αν είναι. Η θρησκεία είναι η μόνο κληρονομική παράνοια, στην οποία οι γονείς επενδύουν, πρώτα βαφτίζοντας τα παιδιά τους και μετά πιέζοντας τα να μένουν εντός πλαισίων της κοινωνίας παρακολουθώντας τελετές και μυστήρια. Το γελοίο είναι οτι τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από τον μισαλλόδοξο, μισογύνη και μισάνθρωπο θεό των γονιών τους, αλλά οι γονείς κάνουν τα πάντα για να τα σιγουρευτούν οτι τα τέκνα τους δε θα μεγαλώσουν να γίνουν φυσιολογικοί άνθρωποι με κρίση και σκέψη. Η θρησκεία, ειδικά στα παιδιά έχει τρομερές συνέπειες, εκ των οποίων μία από τις πιο σημαντικότερες είναι οτι καταστέλλει την φυσική τους περιέργεια, αμφισβήτηση, κρίση και δέος για τον κόσμο αφού σε όλες τις ερωτήσεις τους η απάντηση είναι “άγνωστες οι βουλές του θεού”, και μία ακόμα είναι οτι μπορεί να γίνει μέχρι και επικίνδυνη αφού όλοι αυτοί οι στερημένοι πολλές φορές παρενοχλούν σεξουαλικά παιδάκια. Αλλά περί ορέξεως τυροπιτάκια, μην ξεχνάς όμως οτι όπως έχεις δικαίωμα να ακουλουθείς όποια θρησκεία θέλεις, έτσι έχουν και άλλοι και καλό θα ήταν, κάποια στιγμή, χριαστιανέ του ελέους, να το συνειδητοποιήσεις.

Πατριωτισμός/σύμβολα

Ο πατριωτισμός είναι λέξη πόρνη και δυσκολεύομαι να την αντιληφθώ και να την αποδεχτώ. Αυτό που υπάρχει είναι η αλληλεγγύη απέναντι στην κοινότητα που σε μεγάλωσε, με την προυπόθεση οτι οι συνθήκες ήταν τουλάχιστον καλές, αλλά αυτή η έννοια δεν έχει επίσημη λέξη. Τα σύμβολα τα γράφω στα παπάρια του γάτου μου, αφού είναι πρωτόγονα και χωρίς νόημα και εξυπηρετούν στην συσκότιση και μυστηριοποίηση εννοιών που αν τις σκεφτείς είναι παπαριές, κάτι σαν την θρησκεία ένα πράμα δηλαδή. Θεωρώ απολύτως ηλίθιο το να πολεμάς και να πεθαίνεις για ένα πανί, για εταιρείες και για οικονομίες, όλα έννοιες φαντασιακές που υπάρχουν μόνο επειδή το επιτρέπουμε εμείς. Ποτέ δε θα δω σαν εχθρό μου τον Τούρκο, τον Εβραίο, τον Νορβηγό ή τον Ιάπωνα, επειδή μου το είπε ο κάθε τυχάρπαστος pro-θυπουργός ή στρατηγός. Δέρφορ, τα σύμβολα τα αποδέχομαι μόνο σαν αναγνωριστικά ιδεών αλλά όχι σαν μέσα διαχωρισμού των ανθρώπων. Αν δεις μαύρη σημαία με νεκροκεφαλή σε καράβι θα καταλάβεις οτι ανήκει σε πειρατές και αυτό το δέχομαι. Δεν αποδέχομαι οτι αυτή η ίδια σημαία απεικονίζει την εξουσία των πειρατών επί του πλανήτη, του πειρατικού δόγματος σαν την μία, μοναδική και απόλυτη αλήθεια, της ανωτερότητας των πειρατών απέναντι σε όλους τους άλλους και την ιδέα οτι αν πάρει ο αέρας την σημαία τους, θα σταματήσουν να είναι πειρατές και θα γίνουν κολομπίνες.

Πολιτική

Είτε σου αρέσει είτε όχι, η πολιτική είναι παντού, από τις επιλογές που κάνεις στο φαγητό σου, μέχρι τα καρτούν που βλέπουν τα παιδιά σου. Της μοδός είναι να λένε βούρλα οτι είναι απολιτίκ και δεν ασχολούνται. Το ξέρω, γιατί και εγώ ένα τέτοιο βούρλο ήμουν όταν δημιουργήθηκα σαν Μόνα, 6 χρόνια πριν. Αυτοί που το παίζουν ουδέτεροι, όπως με την θρησκεία, έτσι και με την πολιτική, είναι οι συνένοχοι της συνέχισης της παράνοιας. Για να συνδέσω την πολιτική με τον ρεαλισμό, στον οποίο αναφέρθηκα παραπάνω, είμαι ρεαλίστρια πολιτικά. Αυτό που ζούμε δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει, και όλοι οι τρόποι να το αντιμετωπίσεις που πλασάρονται από το ίδιο το σύστημα, έχουν σαν μοναδικό σκοπό να συνεχίσει να υπάρχει το σύστημα στην υπάρχουσα μορφή του. Δεν τα ξέρω όλα, αλλά προσπαθώ να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα και δεν είμαι σίγουρη αν η ανατροπή πρέπει να είναι άμεση ή σταδιακή. Το μόνο που ξέρω είναι οτι πρέπει να υπάρξει ανατροπή και οτι υπάρχουν πολύ πιο ρεαλιστικές και λογικές εναλλακτικές. Είμαι υπέρμαχος μιας τέτοια εναλλακτικής, η οποία είναι κάτι μεταξύ άμεσης δημοκρατίας και αναρχίας, με την έννοια οτι δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν πεφωτισμένοι σωτήρες και ο μόνος τρόπος να διαφυλάξεις το σύστημα εναντίον τους είναι να δημιουργήσεις πολίτες και συνελεύσεις πολιτών. Κάτι που αποδεδειγμένα είναι και εύκολο και εφικτό. Οι άνθρωποι, βλέπεις, και το ξέρω οτι θα σε εντυπωσιάσω, είναι ικανοί να παίρνουν σωστές αποφάσεις για τους ίδιους και τις κοινωνίες τους, με μόνη προυπόθεση τον διάλογο που θα τους δώσει τα δεδομένα. Σε ό,τι αφορά την διαφθορά, μόνο μεμονωμένοι άνθρωποι μπορούν να χρηματιστούν, ενώ ολόκληρες κοινότητες ποτέ (γνωστά, τοπικά παραδείγματα είναι οι Σκουριές και η Κερατέα). Επίσης οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για την πολιτική, όταν αντιλαμβάνονται τί είναι αυτή, όταν μαθαίνουν περισσότερα. Πρόβατα γίνονται μέσα από την άγνοια, την υποταγή στην εξουσία και αυθεντία και το παπαγάλισμα ιδεών που τους θέλουν ηλίθιους και αμέτοχους, όπως για παράδειγμα “εγώ δεν ασχολούμαι με την πολιτική”, αφού τους λένε οτι αυτή η ουδετερότητα είναι αρέτη και όχι αδιαφορία και βλακεία, που είναι στην πραγματικότητα. Το καλό είναι οτι είμαστε πολλοί και γινόμαστε περισσότεροι. Αν βρεθούμε κιόλας κάπου, κάποτε, ποτέ δεν ξέρεις.

Λογική/απόλυτη αλήθεια

Η λογική έχει λογική. Μπορεί να είναι υποκειμενική, μιας και δεν υπάρχουν απόλυτες αλήθειες, αλλά αυτό ελαχιστοποιείται όταν στηρίζεται σε δεδομένα και αποδείξεις, και δεν εννοώ μόνο κλινικές, νοσοκομειακές και απρόσωπες αλλά και βασισμένες σε προσωπικές εμπειρίες. Πλέον, νομίζω και οι πιο ηλίθιοι από εμάς έχουμε καταλάβει πως οι στατιστικές δεν είναι ποτέ απεικονίσεις της απόλυτης αλήθειας και δε θα μπορούσαν να είναι, αφού και οι ίδιες στατιστικές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αλλοιώσουν την πραγματικότητα. Οι απόλυτες αλήθειες είναι μόνο για τους απολύτως ηλίθιους και αυτό που μόλις έγραψα δεν είναι αυταπόδεικτο ούτε απόλυτη αλήθεια, γιατί δεν έχω δώσει καθόλου αποδείξεις, ούτε καν επιχειρήματα. Σι γουάτ άι ντιντ δερ? Από την άλλη μπορώ να δώσω μερικά επιχειρήματα και να συμφωνήσεις με αυτά, αλλά να έρθει ο Θανάσης και να κάνει μια έρευνα νοτνικειμενική (νοτ αντικειμενική) που δίνει 60% στο ό,τι οι απόλυτες αλήθεις δεν είναι μόνο για τους απολύτως ηλίθιους, αλλά αυτό δεν θα αλλάξει το γεγονός οτι το 80% των εθνικιστών που πιστεύουν λανθασμένα στην ανωτερότητα της φυλής τους είναι απολύτως ηλίθιοι γιατί πιστεύουν σε μια απόλυτη αλήθεια. Και αυτό μπορεί να είναι ή μπορεί να μην είναι απολύτως αληθινό. Τα μόνα πράγματα που ίσως να είναι απόλυτα αληθινά είναι οι φυσικοί νόμοι αλλά και αυτά ισχύουν μέχρι να ανακαλύψουμε οτι υπάρχει ένα παράλληλο σύμπαν με εντελώς διαφορετικούς φυσικούς νόμους. Προς το παρόν όμως E = mc2  και αν σου αρέσει. Αν δε σου αρέσει, τα αναβολικά σου και σε άλλο, παράλληλο σύμπαν.

Φιλοσοφία

Η φιλοσοφία είναι η αναζήτηση για τα πάντα. Φιλοσοφία κάνουμε όλοι από πολύ μικρούλια μέχρι και την ημέρα που πεθαίνουμε, χωρίς να είναι αποκλειστική προϋπόθεση να είσαι Έλληνας. Φιλοσοφία έχουν και οι Ινδοί και οι Κινέζοι που εξελίχθηκαν διαφορετικά από την Δύση, για να βγάλω το άχτι μου που όλοι μας εδώ γύρω νομίζουμε οτι η φιλοσοφία (και άλλα, αλλά δεν είναι της παρούσης) είναι αποκλειστικό προνόμιο της Δύσης. Φιλοσοφία κάνεις κάθε φορά που αναρωτιέσαι, ψάχνεις και αμφισβητείς. Γι’αυτό και τα παιδιά είναι καταπληκτικοί φιλόσοφοι και καλά θα κάναμε να τα ακούμε. Τέλος πάντων και εμείς μπορούμε, όμως λίγο πιο δύσκολα γιατί όσο μεγαλώνουμε κολλάμε σε ιδέες και απόψεις δογματικές και παράλογες, πολλές φορές, γιατί τις κλήρονομήσαμε από τους προηγούμενους. Η φιλοσοφία για εμένα είναι μαθηματικές εξισώσεις που σε οδηγούν σε λογικά συμπεράσματα, εφόσον ξεκινάς με λογικές υποθέσεις και έχεις κάποιες σταθερές. Για παράδειγμα, ο νεοφιλελευθερισμός είναι παράλογος, γιατί είναι γεμάτος με αντιφάσεις, στηρίζεται σε λάθος υποθέσεις και οι σταθερές είναι ανύπαρκτες ή τις αλλάζει ο κάθε παπάρας ακόλουθος χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες. Για να το κάνω πιο συγκεκριμένο με ένα παράδειγμα, ο νεοφιλελές πιστεύει στο μικρότερο κράτος. Αλλά τρώει από το κράτος, ή κάνει λόμπι για να ψηφιστούν νόμοι από το κράτος που τον συμφέρουν. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, όλοι οι νεοφιλελέδες που περιφέρονται στα κανάλια και τσιρίζουν για μικρότερο κράτος, όπως η οικογένεια Άνταμς-Μητσοτάκουλα ή ο Θάμνος Σήμερος και ο Μονοσμάνος, όλοι τους ζούν αποκλειστικά από το κράτος, προσπαθώντας να γίνουν δήμαρχοι, νομάρχες, βουλευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί, να μπουν σε καμία επιτροπούλα, να βάλουν τις γυναίκες, τις ξαδέρφες και τους ανιψιούς τους, ό,τι αρπάξει ο κώλος τους αλλά παράλληλα δίνουν δημόσιο χρήμα, αυτό που δίνουμε εμείς δηλαδή, είτε σε μίζες, είτε σαν διαγραφές οφειλών, είτε σαν συμβόλαια και αναθέσεις, είτε σαν διάσωση, είτε σαν νομοθεσία που επιτρέπει κουλαμάρες, είτε και με άλλους τρόπους, σε άλλα φιλαράκια τους που με τον ίδιο τρόπο τρώνε τα λεφτά των φορολογούμενων και τσιρίζουν για μικρότερο κράτος. Μικρότερο κράτος για κάποιους και τεράστιο για άλλους είναι αντιφατικές έννοιες και παράλογες. Αν θέλεις μικρότερο κράτος, παιδί με τα γουρλωμένα μάτια, παραιτήσου και δώσε πίσω όλο το κρατικό χρήμα που τρως για να μας λες για μικρότερο κράτος και εσύ και όλο σου το σόι εδώ και 6.573 χρόνια που ζει ο βρυκόλακας ο μπαμπάς σου με 78 συντάξεις του δημοσίου, να μην αναφέρω και όλους τους υπόλοιπους. Τέλος πάντων, χωρίς φιλοσοφία δεν έχεις κρίση και λογική και χωρίς αυτά ψηφίζεις προπάππου ΓΑΠ, παππού ΓΑΠ, μπαμπά ΓΑΠ, ΓΑΠ, γιο ΓΑΠ, κόρη ΓΑΠ, εγγονό ΓΑΠ εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.

Ηθική

Η ηθική αλλάζει όσο εξελισσόμαστε υποτίθεται, αλλά η ιστορία κάνει κύκλους που πηγαίνουν έτσι και έτσι από τη μια υποτίθεται οτι ξεπεράσαμε τον μεσαίωνα που κρεμούσαν τις γυναίκες σαν μάγισσες, από την άλλη ακόμα συζητάμε αν είναι ανήθικος ο έρωτας. Δεν είναι τόσο απλό το θέμα, βέβαια, αλλά κάποια βασικά έπρεπε να τα έχουμε ξεπεράσει και να προχωράμε παρακάτω στα πιο δύσκολα. Δυστυχώς δε μπορούμε να το κάνουμε αυτό, απ’ότι φαίνεται, και είναι κακό γιατί η τεχνολογία μας ξεπέρασε και εμείς δεν είμαστε σε θέση να συζητήσουμε γι’αυτήν, γιατί αντί για πολίτες είμαστε ακόλουθοι του κάθε τσαρλατάνου που προσπαθεί να μας πείσει οτι ξέρει καλύτερα από εμάς τις απαντήσεις σε όλα και να μη ρωτάμε και πολλά γιατί δε θα καταλάβουμε ούτως ή άλλως, είμαστε χαζοί. Από την άλλη, ίσως να μην έχει και άδικο ο μαλάκας, γιατί όντως τον ακολουθούν πολλοί και κανείς δεν αμφισβητεί, γιατί φοβάται οτι και να ρωτήσει δε θα καταλάβει την απάντηση. Και η γη γυρίζει. Ευτυχώς όμως, ούτε όλοι είναι έτσι, ούτε όλοι μένουν έτσι, ούγκανοι. Εγώ, πάλι, προτιμώ την ηθική που προέρχεται από την λογική και την αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο. Στην κοινωνία. Αλλά όλες τις απαντήσεις δεν τις έχω ούτε εγώ, ούτε κανείς άλλος.

Κρίση

Μπορώ να αναφέρω ψεύτικους αριθμούς που τους πουλάνε σαν πραγματικούς, πχ οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι 3.000.000, αποδεικνύεται οτι είναι 10 σκέτο, χωρίς μηδενικά, αλλά δε γαμιέται, ή οτι φακελάκια έπαιρναν 30 γιατροί και όχι 300.000, ή οτι επίδομα τυφλών έπαιρναν 6 και όχι 6.000.000. Αλλά μετράει η αρχική είδηση και κανείς δεν ασχολείται στην συνέχεια. Η είδηση είναι οτι είπε ο Πριτέντερ, όλες οι συγγνώμες και αλλαγές στον πλανήτη δεν αλλάζουν γνώμη στον ημιμαθή ηλίθιο που επιμένει να πιστεύει ένα ψέμα, ίσως για να μην παραδεχτεί οτι δεν είχε σωστή κρίση αρχικά και τον έπιασαν μαλάκα, ίσως γιατι είναι ξεκοκέφαλος μπουμπούνας και δεν τον ενδιαφέρουν τα δεδομένα, ή τον μπερδεύουν. Το λυπηρό είναι οτι πνίγουμε την κρίση των παιδιών από πάντα και θα την πνίγουμε αμέσως, γιατί είναι δύσκολο να ζεις με παιδί με κρίση και έτσι συνεχίζει ο φαύλος κύκλος. Δεν είμαι πολύ αισιόδοξη οτι θα σταματήσει αυτός ο κύκλος. Χωρίς παιδεία είναι δύσκολο να έχεις μια γενιά που δεν χάφτει ό,τι της πετάνε στα μούτρα. Και το ξέρω οτι ούτε με ρώτησες, ούτε σε νοιάζει, αλλά θα ήθελα να σταματήσει.

Αυτά προς το παρόν.