Wikileaks

Σαν Μόνα Λίτσα, όχι σαν Βάσω ή σαν Χρυσούλα, αγαπώ το Wikilieaks.

Το αγαπώ γιατί απέδειξε οτι οι δημοσιογράφοι του πλανήτη είναι:

1. Πιο ηλίθιοι και από την Τζούλια.

2. Πιο ξεπουλημένοι και από τους ίδιους τους πολιτικούς στους οποίους ξεπουλήθηκαν.

3. Πιο καθίκια και από τον Τζώρτζ τον Θάμνο.

4. Πιο κατίνες και από τις πελάτισσές μου που έρχονται όχι για κούρεμμα-βαφή-χτένισμα, αλλά για να μάθουν ποιά τα έφτιαξε με ποιόν. Και πληρώνουν κιόλας γι’αυτό.

5. Πιο διεφθαρμένοι και από τους ίδιους τους πολιτικούς οι οποίοι τους διαφθείρουν.

6. Πιο σάπιοι από χαλασμένο ροκφόρ.

7. Πιο αδίστακτοι και από την Θάτσερ.

Όσοι βγαίνουν και σκίζουν τα καλσόν τους στα διεθνή μέσα οτι το Wikileaks είναι κακό παιδί και οτι έχουμε μεν δημοκρατία αλλά, και οτι πρέπει να κρατάμε μερικά πράγματα μυστικά, είναι γιατί πιστεύουν οτι οι ίδιοι μπορούν να διαχειριστούν την αλήθεια, αλλά εμείς οι κομμώτριες και εσείς οι υπόλοιποι όχι. Γιατί όλοι εμείς είμαστε βλάκες. Όπως όταν ο Κούλης είπε οτι πρέπει να απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι, φυσικά δεν εννοούσε τον εαυτό του και όλο του το σόι που ζει από τα δικά μας τα λεφτά εδώ και πολλά πολλά χρόνια και έχουν κάνει και περιουσία.

Επίσης να θυμίσω στους επικριτές του Wikileaks, οτι εμείς πληρώνουμε τους πολιτικούς και τους διπλωμάτες και όλους αυτούς τους άχρηστους που ζουν εις βάρος μας για να το παίζουν και ανώτεροι.

Για τις κατίνες που ασχολούνται μόνο με τον Ασάνζ και πότε και πως έκανε σεξ, βάλτε σταρ και ανοίξτε ciao.Επίσης στην κουζίνα ολοταχώς να φτιάξετε καμμία πίτσα. Εσείς είστε πραγματικά ηλίθιοι.

Α στα διάλα κίολας που δέχεστε να πληρώνετε κλέφτες, ψεύτες και δολοφόνους και φωνάζετε οτι τα εγκλήματά τους πρέπει να μένουν μυστικά.

Όταν φυτεύατε κάμερες παντού λέγατε οτι αν δεν έχουμε κάτι να κρύψουμε δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Στη μούρη σας τώρα, που το παίζετε και δικτάτορες. Ηλίθιοι.

Σας αγαπάω όλους (εκτός από τους υπερ-μαλάκες που την είδαν Χίτλερ και νομίζουν οτι μπορούν να διαπράττουν εγκλήματα για πάντα και είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους γιατί σε δημοκρατία ζούμε, αλλά όχι να το μαθαίνουν οι εργοδότες τους, δηλαδή οι λαοί που τους πληρώνουν),