Πέρασε το Πολυτεχνείο, πέρασε και ο Δεκέμβρης.

Ο αγαπητότατος προ, ο Τζέφρι, συνεχίζει τη δουλεία του και συντονίζει την χώρα.

Εντάξει, έπεσαν ξύλίκια άγρια από τα αγαπημενότερα επίσης χοιρινά, αλλά σημασία έχει οτι η Ευρώπη που πολύ μας αγαπάει, δεν είδε τίποτα, δεν ενοχλήθηκε δηλαδή.

Όχι τίποτε άλλο, αλλά έχουν και αυτοί τα προβλήματά τους βρε παιδί μου. Εξάλλου στις δημοκρατίες η καταστολή είναι απαραίτητη. Δεν μπορεί ο καθένας να εκφράζεται όπως γουστάρει και να κάνει ότι του καπνίσει. Πώς την είδαμε δηλαδη;

Αλλά ένα είναι το σημαντικό γεγονός που δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Οι πενηνταεξηντάρηδες θα πάρουν σύνταξη.

Δηλαδή κοίτα να δεις. Κάθε κατάσταση έχει νικητές και χαμένους.

Τί και αν τα παιδιά και τα εγγόνια των γονιών σου θα ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας.

Τί και αν δεν μπορούν να βρουν δουλειά.

Τί και αν η καλύτερη δουλειά που πιθανόν θα βρουν να είναι υπάλληλος σε παγκόσμια αλυσίδα εμετοφαγητού.

Τί και αν σ’αυτή την προνομιούχα δουλειά θα πληρώνονται αν και όποτε γουστάρει ο ιδιοκτήτης.

Τί και αν δε θα έχουν παιδεία και υγεία, τα οποία υποτίθεται πληρώνουν με τους φόρους τους.

Τί και αν δε θα υπάρχουν ωράρια.

Τί και αν η σύνταξη θα είναι μια παλιά ανάμνηση από την Ευρώπη και τα κεκτημένα των εργαζομένων της.

Τί και αν θα μπορεί ο εφεντικός να τους απολύσει όποτε γουστάρει γιατί του κάπνισε.

Τί και αν θα συνεχίσουν να κυβερνάνε τα παιδιά και τα εγγόνια των ίδιων σάπιων,παρανοϊκών και ξεπουλημένων πολιτικών που κυβερνάνε και τώρα.

Τί και αν αυτοί οι ίδιοι τρώνε τόσα χρόνια τους φόρους του λαού σε ότι μαλακία τους καπνίσει, από τα κινιτά τους τηλέφωνα μέχρι τα αεροπλάνα τους για να το παίζουν Ευρω-βολευτές.

Αρκεί που οι πενηνταεξηντάρηδες κατοχύρωσαν το δικαίωμα για σύνταξη και θα είναι οι τελευταίοι συνταξιούχοι στην ιστορία της Ευρώπης.

Όλα τα άλλα να γαμηθούν.

Σας αγαπάω όλους (εκτός από τους παρτάκηδες που έχουν αλλοτριωθεί τόσο που δε νοιάζονται ούτε για τα ίδια τα παιδιά τους),