Με μικρό “θ”. Γιατί της αξίζει. Θάτσερ, θάτσερ, θάτσερ κατζ. Με σήμα το στραπόν.
Δεν είναι ειρωνικό που τα έχασε και δε θυμάται τίποτα το τσόκαρο από όσα έκανε, ενώ εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τα θυμόμαστε γι’αυτήν? Θα απαντήσω στον εαυτό μου οτι ναί, είναι, αλλά τουλάχιστον πέθανε, πάει, και τελευταία όσο ζούσε βασάνιζε και τους υπόλοιπους γύρω της, αυτούς που υποτίθεται οτι την αγαπούσαν, και σου πάω στοίχημα όσο θέλεις, την μισούσαν όσο και εμείς και μη σου πω χάρηκαν και παραπάνω που δε θα έχουν να πληρώνουν τις νοσοκόμες της σκατόγριας.
Κάπου διάβασα για κάτι γυναίκες που την θαυμάζουν ως καταπληκτική και εικονική γυναίκα. Θα συμφωνούσα, αν με το γυναίκα εννοούμε ανδροπρεπές, ψυχανώμαλο, μισάνθρωπο, καταπιεσμένο, καθίκι. Γιατί γυναίκα δεν ήταν. Οι γυναίκες, αν και προσπαθούν οι αιμοδιψείς άντρες να μας πείσουν για το αντίθετο, είμαστε καλύτεροι άνθρωποι από τους άντρες και είμαστε αυτές που κρατάμε την ανθρωπότητα από το να την καταστρέψουν ολοκληρωτικά οι άντρες, όχι μόνο γιατί εμείς γεννάμε τους ανθρώπους, αλλά και γιατί έχουμε αντίληψη. Για να στο πω με παράδειγμα, αν ποτέ γίνει πυρηνική καταστροφή, άντρας θα έχει πατήσει το γαμοκουμπί. Γυναίκα αποκλείεται, εκτός και αν ήταν η θάτσερ ή καμια Μέρκελε. Που δεν είναι γυναίκες, γιατί δεν έχουν βασικές ιδιότητες της γυναίκας, όπως το ένστικτο να προστατέψεις και όχι να καταστρέψεις, να μην σκοτώσεις και να μην είσαι υπεύθυνη για το θάνατο άλλων ανθρώπων. Γυναίκες σειριακούς δολοφόνους συναντάς σπάνια, η τραγική πλειοψηφία είναι άντρες. Γι’αυτό και με σιγουριά μπορώ να πω “κορίτσια νικήστε, αγόρια κατουρήστε”. Αν μπορούν να το κάνουν σωστά και αυτό. Μη βιαστείς, μαλάκα μου, να με κατηγορήσεις οτι μισώ τους άντροι. Τους αγαπώ τρελά όταν είναι εξελιγμένοι, σκεπτόμενοι και σωστοί άνθρωποι, δηλαδή όταν έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν όλα τα πρωτόγονα ένστικτά τους και δεν είναι πια μπαμπουίνοι.
Έντομα με ταξί δεν είναι τυχαίο που και αυτή και ο Ρίγκαν το έχασαν στην πορεία. Μαζί στην καταστροφή του πλανήτη, μαζί και στην άνοια. Δεν είναι τυχαίο που είχαν παράλληλη πορεία, γιατί είχαν και οι δύο από μικροί λασκαρισμένες βίδες. Γι’αυτό και έγιναν πολιτικοί και μάλιστα νεοφιλελέδες. Γιατί μόνο ειδικές κατηγορίες ανθρώπων του ήδη ειδικού τύπου τους γίνονται πολιτικοί και για συγκεκριμένους λόγους. Για να το θέσω διακριτικά, ας πούμε οτι λίγο τους ενδιαφέρει το κοινό καλό. Όχι οτι είναι όλοι οι πολιτικοί έτσι, αλλά οι συγκεκριμένοι είναι δεδομένο οτι είναι έτσι. Τώρα για να γίνεις νεοφιλελές πολιτικός πρέπει να είσαι υποκατηγορία: αυτή του σαδιστή, εγωιστή, παρτάκια χωρίς ενσυναίσθηση και χωρίς να αντιλαμβάνεσαι τον πόνο των άλλων. Ψυχοπάθεια λέγεται και το έχουν όλοι αυτοί που δέχονται να θυσιάσουν ανθρώπινες ζωές (άλλων) για προσωπικό τους όφελος. Αλλά δόξα την Κέιτ Βρύα (Μος στα αγγλικά, αμάν με την ξενομανία σας), δεν είναι όλοι έτσι. Είναι και οι Κουνέληδες που μάλλον πραγματικά νομίζουν οτι κάνουν καλό σκοτώνωντας συνανθρώπους και συμπολίτες τους. Οι γνωστοί χρήσιμοι ηλίθιοι.
Ή όχι, ποτέ δε θα μάθουμε. Μάλλον. Μπορεί και να μάθουμε. Μπα, όσο στηρίζουμε αυτό το παράλογο και κουλό σύστημα τηλεδημοκρατίας στο οποίο ο κάθε κουνέλης, θάτσερ, μπούλης, χαλβάς, ρίγκανης, “όλοι-στις-κάλτσες”, δράκουλας και ομπάμπιας μπορεί να αποφασίζει για εμάς, ενώ εμείς αποφασίζουμε για το μέλλον μας μια φορά στα 4 χρόνια, βλέποντας ντιμπέιτς μεταξύ πουλημένων δημοσιογράφων και πουλημένων πολιτικών με την ίδια άποψη και με μούφες διαφωνίες, τόσο θα συνεχίζει και θα χειροτερεύει. Να ζήσουμε να μας θυμόμαστε. Αν θέλουμε πραγματικά να πεθάνει η θάτσερ, θάτσερ, θάστερ κατζ, πρέπει να σκοτώσουμε τις πολιτικές της. Και για να σκοτώσουμε τις πολιτικές της πρέπει να εξαφανίσουμε αυτό το συνονθύλευμα παρανοϊκών, εγωιστών-παρτάκηδων ψυχοπαθών που εμπιστευόμαστε με τις ζωές μας.
Τυχαία, επί θάτσερ, οι φόροι ήταν στα χάι τους στην Αγγλία, ενώ η ίδια τσίριζε οτι είνα υπέρ της χαμηλής φορολογίας. Κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει. Άλλο που μου την θυμίζει είναι οτι ήταν της ησυχίας, της τάξης (της) και της (καμμένης) ασφάλειας, αλλά κατά την ηγεμονία της η εκγληματικότητα έφτασε στον Ur-anus. Επίσης, ενώ ήταν και πολύ της δημοκρατίας και αυτή, είχαμε μέσα στα άλλα και της ιστορία του Μπόμπι Σαντς. Γιατί τί νόημα έχει να επικαλείσαι την δημοκρατία, αν δεν έχεις το δημοκρατικό δικαίωμα σαν δημοκρατικά εκλεγμένος πολιτικός να δολοφονείς? Για να μην αναφέρω την ολοκληρωτική καταστροφή της κοινωνίας, από όλες τις πλευρές. Αλλά και την απορρύθμιση και ιδιωτικοποίηση των πάντων. Πάντως, έχουν δίκιο που μας λένε υποανάπτυκτους και τέτοια στην Ελλάδα. Όταν στην Αγγλία ιδιωτικοποιούσαν αβέρτα, ισοπέδωναν την βιομηχανία και την παραγωγή, κατέστρεφαν εργατικά δικαιώματα και καταργούσαν οτιδήποτε στήριζε την κοινωνία, εμείς σκαρφαλώναμε στις μπανανιές εδώ στο Ελλάντα. Τα λέει ο Σήμερος #natalemeafta.
Παντώς, θα περιμένω με ανυπομονησία να δω αν η κηδεία θα είναι δημοσία δαπάνη. Αν γίνει, όπως κυκλοφορεί, με τιμές και πυροτεχνήματα και ανοιχτό στον κόζμο, όπως της Νταιάνα, τα μέτρα ασφαλείας θα είναι τραγικά. Θα είναι πολύ αυστηρότερα από αυτά του Κιμ Γιονγκ Ιλ και αν αυτό δεν είναι ειρωνεία, δεν ξέρεις τον ορισμό της λέξης ειρωνεία.
Μου έκανε τρομερή εντύπωση πάντως, που ένα τέτοιο καθίκι, το στηρίζουν ΟΛΟΙ οι πολιτικοί, όχι μόνο στην Αγγλία, αλλά παντού. Όλοι λυπήθηκαν και όλοι είχαν έναν καλό λόγο να πουν για το τσόκαρο. Ήταν μεγάλη, φοβερή, συγκλονιστική, μπορεί να μη συμφωνείς μαζί της αλλά (βάλε όλες τις κλισεδιάρικες μαλακίες εδώ) και μη χειρότερα. Αυτό που συγκλονίζει περισσότερο, imo, είναι τα έτη φωτός που τους χωρίζουν από τους ανεξάρτητα σκεπτόμενους ανθρώπους. Οι δεξιο-κεντρο-αριστεροί ρεβιζιονιστές θα σκίσουν τα καλσόν τους να μας πείσουν οτι το τσουβάλι με τα ξανθά φουντωτά μαλλία για κεφάλι, ήταν φιλόπτωχη, φιλάνθρωπη και φιλόζωη (για το τελευταίο δεν ξέρω σίγουρα, εξάλλου και η γυναίκα του Προέδρου Πακιστανών Ελλάδος είναι φιλόζωη). Μόνο που δεν είναι, γιατί κατέστρεψε πρώτα μια χώρα και μετά μια ήπειρο, εκτός από τις αποικίες της.
Για τους πολύ λίγους ανεγκέφαλους που εγκαλούν και ανακαλούν όλους όσους χαίρονται που το καθίκι επιτέλους θα γίνει σκουλικοτροφή, έχω να πω αυτό: Κοίτα να δεις τσολιά μου, τσακάλι μου, μοναδικέ εγκέφαλε, όταν κάποιος καταστρέφει, δολοφονεί και γκρεμίζει ζωές, όνειρα και το μέλλον το ίδιο για τόσουν πολλούς ανθρώπους, όχι, δεν συγκρατείσαι και δεν σέβεσαι. Αν κάποιος έρθει και δείρει το παιδί σου, βιάσει τον άντρα σου, σκοτώσει τον αδερφό σου και μετά σου κάψει το σπίτι, δε θα τον σεβαστείς με τον τρόπο που θέλεις εσύ να σεβαστούμε την τσατσά του Σικάγο. Την σεβάστηκαν όλοι και κανείς δεν την σκότωσε όταν έκανε τις παπαριές που έκανε. Όταν π.χ. έκανε πόλεμο για να κερδίσει τις εκλογές (γιατί μέχρι πριν το περιστατικό στα Φόλκλαντ, ούτε η μάνα της δεν την συμπαθούσε). Nothing like a little nationalism to raise spirits. Τί μου θυμίζει, τί μου θυμίζει? Προώθησε και εγκαθίδρυσε την φιλοσοφία του εγώ, ο εαυτούλης μου και η πάρτη μου, όσο φάμε, όσα πιούμε και όσα αρπάξει ο κώλος μας. Και η ζωή της, επειδή προσπαθούν να μας πείσουν οτι ήταν από ταπεινή και απλή οικογένεια, δεν ορίστηκε από αυτή την οικογένεια, αλλά από τον γάμο της με πετρελαιά, ο οποίος κέρδισε ουκ ολίγα από τις ιδιωτικοποιήσεις που έκανε για αυτόν η γυναικούλα του (λέμε τώρα), όσο ήταν pro-θυπουργός. Αυτό είναι απάτη, ψέμα, αντίθεση συμφέροντων, και κλοπή δημοσίου χρήματος. Να βάλετε την μεγαλοψυχία και τον σεβασμό σας στον πάτο σας, εκεί όπου βάλατε και τον σεβασμό σας για τους Καντάφι, Μπιν Λάντεν, Σαντάμ και λοιπών. Λίγη τσίπα ρε, τί σας ζητάνε?
Παραλίγο να ξεχάσω τους αιμοσταγείς δικτάτορες φίλους της. Αλλά αυτό είναι το τελευταίο. Κυριολεκτικά. Ψυχοπλακώνομαι που θυμάμαι όλα όσα έκανε. Γι’αυτό δε θα γράψω για όλους τους παρανοϊκούς κολλητούς της, από Πινοσέτ μέχρι Φρίντμαν. Πάω να το γιορτάσω. Σιχτίργια, πέθανε η καριόλα.
Σας αγαπώ όλους (εκτός από τους νεοφιλελέδες που μας εγκαλούν απόψενες και ξύλο στους φασίστες, για να μην ξεχνιόμαστε),